Αγαπητοί φίλοι του ΑΠΚΟ Δροσιάς διάβασα με πολύ προσοχή τα σχόλια σας για το ρεπορτάζ μου στο παιχνίδι με τους Ωρεούς και θεωρώ ότι μάλλον όσα έγραψα ότι παρερμηνεύθηκαν, πιθανώς απ’ τον δικαιολογημένο και ανθρώπινο εκνευρισμό που υπήρξε. Γι’ αυτό πιστεύω ότι κάποια πράγματα πρέπει να μπουν στη θέση τους.

Ισχυρίζεστε ότι οι παίκτες των Ωρεών σας επιτέθηκαν μετά το πέρας του παιχνιδιού. Δεν αμφισβητώ τον ισχυρισμό σας γιατί δεν το είδα. Την ώρα που ο Διαιτητής σφύριξε τη λήξη του αγώνα μέσα στις φωνές που ακούγονταν απ’ την εξέδρα προσπαθούσα να διαβάσω τις σημειώσεις μου και να δώσω ανταπόκριση στο ραδιόφωνο και κάποια στιγμή είδα ένα κουβάρι παικτών. Προφανώς από απόσταση 60-70 μέτρων δεν μπορούσα να ξεχωρίσω ποιος έριχνε και ποιος τις έτρωγε. Αν πραγματικά είχα καλή οπτική επαφή πιστέψτε με δεν θα είχα πρόβλημα να το γράψω. Γι’ αυτό προτίμησα το ουδέτερο «υπήρξαν έντονες αψιμαχίες μεταξύ παικτών των δύο ομάδων».

Ισχυρίζεστε ότι βγάλαμε το πόρισμα ότι για όλα φταίει η Δροσιά. Από πού συνάγεται αυτό μέσα απ’ το ρεπορτάζ; Έγραψα αυτολεξεί, ότι ο διαιτητής έχασε τον πειθαρχικό έλεγχο του αγώνα με αποτέλεσμα το ματς να γίνει ροντέο. Ακόμη κι ένα παιδί που τώρα μαθαίνει ανάγνωση, αν το διαβάσει ψύχραιμα και όχι εν θερμώ θα αντιληφθεί ότι η ευθύνη πέφτει στο διαιτητή. Εγώ λοιπόν δεν έβγαλα κανένα πόρισμά ότι φταίει η Δροσιά εσείς το λέτε αυτό.

Για να δούμε τώρα τις καθυστερήσεις. Όποια ομάδα και να προηγούταν με το εύθραυστο 1-0 θα έπαιζε καθυστερήσεις. Μη μου πείτε ότι εσείς δεν το έχετε κάνει; Αυτά είναι τακτικισμοί στο ποδόσφαιρο που όλοι τους γνωρίζουν και όλοι τους κάνουν. Τα δέκα λεπτά όμως δεν δικαιολογούνται, εκτός αν υπάρχει διακοπή στο αγώνα. Ξέρετε κρατάμε κι εμείς χρονόμετρο και άντε να ήταν 5-6 λεπτά παραπάνω με τίποτα.

Ας πάμε τώρα στο σπασμένο τζάμι. Το τζάμι έσπασε και τα γυαλιά έπεσαν στην εξωτερική πλευρά των αποδυτηρίων, άρα έσπασε από μέσα προς τα έξω. Τι να κάνουμε τώρα να πάμε κόντρα τους νόμους της φυσικής; Αν τώρα μέσα στα αποδυτήρια σας ήταν και παίκτες ή παράγοντες των Ωρεών και το έκαναν αυτοί πρέπει εσείς να μας το πείτε γιατί δεν μπορούμε να δούμε πίσω από κλειστές πόρτες ή τοίχους.

Ας έρθουμε τέλος σε κάποια επιμέρους πραγματάκια. Έγραψα ότι η Δροσιά έπαιξε σκληρά. Από πότε αυτό αποτελεί μομφή για μία ομάδα; Υπάρχουν πολλές ομάδες ακόμα και μεγάλοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι που βασίζονται στη δύναμη και στο σκληρό παιχνίδι. Βέβαια κατά την προσωπική μου άποψη το σκληρό παιχνίδι στο ερασιτεχνικό καλό θα είναι να αποφεύγεται γιατί οι παίκτες όλων των ομάδων είναι ερασιτέχνες και τη Δευτέρα πρέπει να πάνε για μεροκάματο.

Έγραψα επίσης ότι η Δροσιά δεν δημιούργησε αλλά αρκέστηκε σε ένα παιχνίδι φθοράς του παιχνιδιού του αντιπάλου. Πείτε μου πόσες ευκαιρίες είχατε; Εγώ με εξαίρεση έναν ωραίο συνδυασμό του Βαρσαμά με το Μπασούκο που εν τέλει έδιωξαν οι αμυντικοί των Ωρεών στο 24ο λεπτό δεν είδα κάποια άλλη. Αλλά οκ επειδή εγώ μπορεί να ήμουν και σε άλλο γήπεδο απορυθμίστε μου εσείς. Παρόμοιο σχόλιο γράφτηκε σε μεγάλα ευρωπαϊκά μέσα για τη Μίλαν και για το παιχνίδι Ολυμπιακός – Μίλαν. Δεν είδα τη Μίλαν να αναλώνεται σε σχόλια στο facebook. Μάλλον βέβαια γι αυτό είναι η μεγάλη Μίλαν των επτά κυπέλλων πρωταθλητριών γιατί κοιτά το δρόμο της και δεν ασχολείται με τους άλλους.

Και κάτι τελευταίο επειδή διάβασα για την βορειοευβοιώτικη καταγωγή μου. Τιμή μου και περηφάνια μου που είμαι και μένω στη Βόρεια Εύβοια. Φυσικά και σέβομαι τον αγώνα που δίνουν όλοι οι παίκτες και οι παράγοντες σε όλο το νομό γιατί το κοινωνικό έργο που επιτελούν είναι τεράστιο. Έχω όμως ένα λόγο παραπάνω να σέβομαι το έργο των ποδοσφαιριστών και τον παραγόντων της Βόρειας Εύβοιας, όχι λόγω καταγωγής αλλά λόγω ανθρωπιάς. Αν εσείς θα κάνετε τρία ταξίδια στο βορρά, οι ομάδες από δω θα κάνουν 13 προς το κέντρο, με ότι κόστος και ταλαιπωρία συνεπάγεται αυτό. Αν εσείς έχετε ένα χ ποσό διαιτησίας εδώ μπορεί αυτό το ποσό λόγω χιλιομετρικής απόστασης να είναι ίσως και επί δύο. Επίσης η γεωγραφική θέση της Βόρειας Εύβοιας, αλλά και το γεγονός ότι είναι μια περιοχή με μικρή αγορά και μεγάλη ανεργία, που περιμένει να κινηθεί μόνο το καλοκαίρι με τον τουρισμό και με το αγροτικό εισόδημα καθιστά ακόμη πιο δύσκολο το έργο όλων όσων ασχολούνται με τον αθλητισμό εδώ. Γι αυτό το λόγο σέβομαι λίγο παραπάνω τον αγώνα των συμπατριωτών μου παραγόντων και αθλητών. Τον σέβομαι αλλά δεν μεροληπτώ, αν μεροληπτούσα θα μπορούσα να το κάνω και στο παιχνίδι Ωρεοί – Λήλας, καθώς και σε πολλά άλλα παιχνίδια, που όποιος το διαβάσει θα καταλάβει απ’ τον τίτλο ακόμα ότι μόνο για το Λήλα είναι επαινετικό το άρθρο γιατί ήρθε έπαιξε μπάλα και κέρδισε στα ίσα και παλικαρίσια!

Έντεκα χρόνια που ασχολούμαι με το αθλητικό ρεπορτάζ ένα πράγμα έχω σαν οδηγό και μότο μου, ότι το ποδόσφαιρο και εν γένει ο αθλητισμός είναι για να κάνεις φίλους και το ποδόσφαιρο είναι απλά ένα παιχνίδι και τίποτα παραπάνω και ότι οι κακές στιγμές πρέπει να κλειδώνονται βαθιά στο χρονοντούλαπο και να μην γίνονται αφορμή να ανοίγονται βεντέτες. Αλίμονο αν ανοίγονται, τότε όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον αθλητισμό, απ’ όποιο πόστο και μετερίζι καλύτερα να κάτσουμε σπίτια μας!

Όλους μας θλίβουν και μας κάνουν να αισθανόμαστε ντροπή τα όσα εχθές έγιναν στο γήπεδο της Ιστιαίας και θέλω να πιστεύω πως όλοι μας (παίκτες, παράγοντες και των δύο ομάδων, φίλαθλοι και ΜΜΕ) τα καταδικάζουμε και ευχόμαστε να μην συμβούν ποτέ ξανά.

 

 

Διαβάστε Επίσης...