Λεβ Γιασίν: …ο πορτιέρε θρύλος, η ΄΄Μαύρη Αράχνη΄΄, ο άνθρωπος που κατέκτησε το 1ο EURO! (φωτό & βίντεο)

Το EURO-2020 (UEFA European Championship), βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη! Στα γήπεδα 11 χωρών, 24 Εθνικές ομάδες μάχονται για τον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης!
Ένα πρωτάθλημα που ″γιορτάζει″ τα 60 του χρόνια (1960-2020), γίνεται κάθε 4 χρόνια και ″μετρά″ 16 διοργανώσεις!

Όταν λοιπόν το 1960, καθιερώθηκε από την UEFA ο θεσμός (σαν Κύπελλο Εθνών τότε), η πρώτη διοργάνωση έγινε στα γήπεδα της Γαλλίας! Θριαμβεύτρια τότε στην 1η διοργάνωση η ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης, που κέρδισε στον τελικό την μεγάλη Γιουγκοσλαβία, 2-1!
Ήταν τότε που ένας γαλαξίας αστέρων παρέλασε από τα Γαλλικά γήπεδα, με το άστρο όμως του τερματοφύλακα-θρύλου, του Ρώσου Λεβ Γιασίν, να λάμπει πιο πολύ απ’ όλα!
Αποτολμάμε λοιπόν, σήμερα, να κάνουμε μια αναφορά στον πορτιέρε, που έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία και δίκαια, έχει ανακηρυχθεί σαν ο Κορυφαίος Τερματοφύλακας Όλων των Εποχών!

To πρώτο Euro (1960) ήταν υπόθεση… Σοβιετική και ανέλαβε να την φέρει σε πέρας ο Λεβ Γιασίν.

΄΄Η χαρά του να βλέπεις τον Γιούρι Γκαγκάριν να πετά στο διάστημα παραγκωνίζεται μόνο από τη χαρά μιας καλής απόκρουσης πέναλτι, του Λεβ Γιασίν΄΄…!
Το Euro του 1960 ήταν το Euro του Λεβ Γιασίν, του κορυφαίου τερματοφύλακα του 20ου αιώνα, αυτού που έκανε… επανάσταση κάτω από την εστία και δίδαξε τη θέση στους νεότερους, αυτού που οδήγησε την Σοβιετική Ένωση στην κατάκτηση του τίτλου. Ο πρώτος από τους θριάμβους της καριέρας του.

Η τελική φάση έγινε στη Γαλλία και νικήτρια αναδείχθηκε η Σοβιετική Ένωση αφού νίκησε με 2-1 τη Γιουγκοσλαβία στον τελικό. Και ο Γιασίν κατάφερε να λάμψει ενώ στην διοργάνωση πήραν μέρος μερικοί από τους σπουδαιότερους στην ιστορία του ποδοσφαίρου:
…ήταν εκεί ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο, ο Φέρεντς Πούσκας, ο Βίκτορ Πονεντέλνικ, ο Τσέχος Γιόζεφ Μασόπουστ και ο Γάλλος  Ρεϊμόν Κοπά και πολλοί ακόμα, μεγάλοι, άσοι των Ευρωπαϊκών γηπέδων.
Mαζί του στην ομάδα που κατέκτησε το τρόπαιο ήταν και οι Ιβανόφ, Βόινοφ, Μετρεβέλι, Πονέντελνικ και Μπουμπούκιν, ενώ στην ενδεκάδα του τελικού συμμετείχαν και οι Τσοκέλι, Μασλένκιν, Κρούικοφ, Νέτο και Μέσκι.

Χωρίς υπερβολή, ο Γιασίν υπήρξε ένας… μεταρρυθμιστής της θέσης του τερματοφύλακα, καθώς δεν έμενε στη γραμμή του, αλλά έβγαινε από την περιοχή και συμμετείχε στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Ήταν διορατικός, άψογος καθοδηγητής της άμυνας τους και η περίφημη ΄΄πάσα Γιασίν΄΄, όταν, πετώντας την μπάλα με το χέρι, τροφοδοτούσε με εξαιρετική ακρίβεια τους αντεπιτιθέμενους συμπαίκτες του, ήταν μάθημα στις σχολές ποδοσφαίρου.

Ο τερματοφύλακας με τα μαύρα ήταν αυτός που «σημάδεψε» την πρώτη διοργάνωση στην ιστορία. Ήταν η απαρχή της δικής του πορείας μέχρι την δόξα, για να γίνει ο μοναδικός πορτιέρε στον οποίο απονεμήθηκε η ΄΄Χρυσή Μπάλα΄΄.  Ο ίδιος αν και ήταν ιδιαιτέρα αθλητικός όταν ρωτήθηκε για το μυστικό της επιτυχίας του δήλωσε: ΄΄Πρώτα καπνίζω ένα τσιγάρο για να ηρεμήσω. Μετά πίνω ένα δυνατό ποτό για να τονώσω τους μύες μου και είμαι έτοιμος΄΄. Τόσο απλά.

Ο Ρώσος Λεβ Γιασίν θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος τερματοφύλακας που πέρασε από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Τον αποκαλούσαν ΄΄Μαύρη Αράχνη΄΄, ΄΄Μαύρο Πάνθηρα΄΄ και ΄΄Μαύρο Χταπόδι΄΄, επειδή κυριολεκτικά ΄΄σκέπαζε΄΄ την εστία του με τις τοποθετήσεις και τις αλτικές του ικανότητες, ενώ συνήθιζε να αγωνίζεται με μαύρη εμφάνιση, μαύρα γάντια και μαύρη τραγιάσκα!

Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο στο εξαιρετικό βιβλίο «Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως» διηγείται παραστατικά:
΄΄Σκέπαζε την εστία με το κορμί του χωρίς ν’ αφήνει ούτε χαραμάδα. Εκείνος ο γίγαντας με τα μακριά πλοκάμια, ντυμένος πάντα στα μαύρα, είχε ένα απέριττο στιλ, μια χάρη που έμοιαζε να περιφρονεί την υπερβολή των κινήσεων. Σταματούσε τα αστραπιαία σουτ σηκώνοντας μονάχα το χέρι, σαν τανάλια που άρπαζε κι εξαφάνιζε το βλήμα, ενώ το σώμα παρέμενε ακίνητο σαν βράχος. Δίχως να κουνηθεί από τη θέση του, άλλαζε την πορεία της μπάλας με τη ματιά του και μόνο΄΄.

Ο Λεβ Ιβάνοβιτς Γιασίν γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1929 στην Μόσχα από μια εργατική οικογένεια. Από τα 12 του χρόνια αναγκάστηκε να εργαστεί προκειμένου να βοηθήσει την πολεμική προσπάθεια των Σοβιετικών κατά των Γερμανών εισβολέων στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η αθλητική του καριέρα ξεκίνησε το 1945 από το χόκεϊ επί πάγου, όταν εκτίμησαν τα προσόντα του τα λαγωνικά της Δυναμό Μόσχας, που τότε ήταν η ομάδα του Υπουργείου Εσωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης και στο οποίο υπάγονταν η Αστυνομία και η διαβόητη KGB.

Ο τερματοφύλακας ποδοσφαίρου του συλλόγου Αλεξέι Χόμιτς ήταν αυτός που διέγνωσε καλύτερα από όλους τις ικανότητές του και τον έπεισε να αλλάξει άθλημα. Ο ίδιος ανέλαβε να του γνωρίσει τα μυστικά της θέσης του τερματοφύλακα με σκοπό να γίνει ο διάδοχός του. Δεν εγκατέλειψε όμως το χόκεϊ παρά μόνο το 1953, όταν κατέκτησε με την Δυναμό το κύπελλο Σοβιετικής Ένωσης.

Ο Γιασίν ντεμπουτάρισε στην πρώτη ομάδα της Δυναμό το 1953 και παρέμεινε πιστός σε αυτή μέχρι το 1971, οπότε αποχώρησε από την ενεργό δράση. Με την Δυναμό αγωνίστηκε σε 326 παιχνίδια και κατέκτησε 5 πρωταθλήματα Σοβιετικής Ένωσης (1954, 1955, 1957, 1959, 1963) και 3 Κύπελλα (1953, 1967, 1970).

Την παγκόσμια αναγνώριση κέρδισε με τις εθνικές ομάδες της Σοβιετικής Ένωσης.
*Το 1956, ως μέλος της Ολυμπιακής Ομάδας κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης
*και το 1960 με την Εθνική το πρώτο Κύπελλο Εθνών Ευρώπης (νυν Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου-Euro-).
*Συμμετείχε σe 3 τελικές φάσεις τριών Παγκοσμίων Κυπέλλων (1958, 1962, 1966).
-To 1958 και το 1962 η Εθνική Σοβιετικής Ένωσης έφτασε έως τα προημιτελικά
-και το 1966 κατέκτησε την 4η θέση.
*Με την Εθνική Σοβιετικής Ένωσης, ο Λέβ Γιασίν, αγωνίστηκε συνολικά σε 74 παιχνίδια.

Ο Γιασίν ήταν ένας από τους πρώτους τερματοφύλακες που κυριαρχούσαν σε όλη την μεγάλη περιοχή της εστίας του, ενώ κάτω από τα δοκάρια πραγματοποιούσε επεμβάσεις που θα εντυπωσίαζαν και έναν ακροβάτη. Για γούρι έπαιρνε μαζί του δυο τραγιάσκες σε κάθε αγώνα και την μία την άφηνε πίσω από το τέρμα του, ενώ την άλλη την φορούσε.

*΄΄Δέκα χρόνια να παίζουμε, γκολ δεν θα του βάλουμε΄΄!
Ο ΄΄Μεγαλέξανδρος΄΄ του ΠΑΟΚ, Γιώργος Κούδας, που έπαιξε αντίπαλος με την ΄΄μαύρη αράχνη΄΄ γράφει στην αυτοβιογραφία του με τίτλο ΄΄Της ζωής μου το παιχνίδι΄΄:
΄΄Ένα έχω να πω: Δεν υπάρχει επιθετικός παίκτης που να βρέθηκε κοντά στα καρέ του Γιασίν και να μην ένιωσε δέος. Ότι παίζει εναντίον ενός ανίκητου τερματοφύλακα. Γιατί έτυχε σε φάσεις να μπεις μέσα στην περιοχή ή και να διεκδικήσεις κάποια μπαλιά. Μέχρι εκεί όμως!
Σου κοβόταν η διάθεση, γιατί δεν υπήρχε καμιά ελπίδα να διεκδικήσεις κάτι. Έλεγες πως και… δέκα χρόνια να παίζουμε γκολ, δεν θα του βάλουμε΄΄!

Το τελευταίο παιχνίδι του Γιασίν, το 1971, ήταν ένας φιλικός αγώνας της Δυναμό με επίλεκτους παίκτες της Ευρώπης. Συνολικά στην ποδοσφαιρική του καριέρα αγωνίστηκε σε 812 παιχνίδια και διαφύλαξε την εστία του ανέπαφη στα 270, ενώ απέκρουσε και 150 πέναλτι.

Μετά την απόσυρσή του από τους αγωνιστικούς χώρους, υπηρέτησε την Δυναμό από διάφορα διοικητικά πόστα. Το 1986 μια θρομβοφλεβίτιδα στο πόδι, εξαιτίας του υπερβολικού καπνίσματος, οδήγησε σε έναν οδυνηρό ακρωτηριασμό και μερικά χρόνια μετά, στις 20 Μαρτίου 1990, έφυγε από τη ζωή από καρκίνο του στομάχου σε ηλικία 60 ετών.

Το 2000, η FIFA τον ανακήρυξε ΄΄τερματοφύλακα του 20ου Αιώνα΄΄, ενώ μέχρι σήμερα, είναι ο μοναδικός τερματοφύλακας που έχει κατακτήσει τη ΄΄Χρυσή Μπάλα΄΄ (1963), που απονέμεται στον κορυφαίο ποδοσφαιριστή κάθε χρονιάς!

*…λίγες από τις μεγάλες στιγμές του θρύλου-Λεβ Γιασίν: