Ο Γιάννης Παπακωνσταντίνου στο ΄΄Δ & Α΄΄ μιλά για την πορεία του στο ευβοϊκό ποδόσφαιρο

Ο Γιάννης Παπακωνσταντίνου στο ΄΄Δ & Α΄΄, σε μια ξεχωριστή βιογραφική συνέντευξη, μοιράζεται μαζί μας πολλά και ενδιάφεροντα για την ποδοσφαιρική του πορεία, απ΄ τα παιδικά του χρόνια στο αγαπήμενο του χωριό, την Τριάδα, ως και την πολυετή παρουσία του στην ΕΠΣΕ. Απ΄ το παρελθόν και τις αναμνήσεις, αλλά και τον απολογισμό, στο σήμερα και ένα βήμα πιο πέρα στο μέλλον, με άξονα πάντα την μεγάλη του αγάπη, το ευβοϊκό ποδόσφαιρο, που έχει υπηρετήσει σχεδόν από κάθε είδους πόστο, στα διάφορα στάδια της ζωής του. Μετά απ΄ αυτήν την σπουδαία πορεία του στο χώρο του αθλητισμού, αισθάνεται πως βρίσκεται στα μισά περίπου των στόχων και των ονείρων του, σε μια φάση της ζωής του, που οι εμπειρίες του παρελθόντος, τον κάνουν να αισθάνεται μεστός και ταυτόχρονα, πιο ορεξάτος από ποτέ για προσφορά. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε πριν την παραίτηση του κ. Παπακωνσταντίνου απ΄ την θέση του προέδρου της ΕΠΣΕ.

Συνομιλία με Μανώλη Βέττα-Κώστα Λαγό

• Πως ξεκινά η ποδοσφαιρική σου πορεία;

Είμαι ένα παιδί του χωριού. Έχω μεγαλώσει στην Τριάδα. Οι γονείς μου ασχολούντουσαν με την αγροτιά. Συγκεκριμένα, ο πατέρας μου καλλιεργούσε πολλά στρέμματα χωράφια. Έχω μεγαλώσει μέσα στα χωράφια. Μπάλα έπαιζα στα πεύκα, μαζί με τους συμμαθητές μου, πολλές φορές σε κατηφοριές. Εκείνο που θυμάμαι από μικρό παιδί και μου ΄χει μείνει στην μνήμη, είναι ότι εκεί που βρίσκεται το παρκό στο χωριό, είχαμε δύο σημεία που βάζαμε πέτρες για τέρματα και παίζαμε μετά το σχολείο, πάντα, με τους συμμαθητές, τρεις-τρεις, τέσσερις-τέσσερις, κτλ. Σκίζαμε παντελόνια το χειμώνα, πόδια «τρώγαμε» το καλοκαίρι.

• Ο πατέρας σου, σε άφηνε να παίζεις ή φώναζε όπως σχεδόν όλοι παλιότερα;

Όπως όλοι! Ο πατέρας μου δεν ήταν του ποδοσφαίρου, παρότι ήταν κοινοτάρχης στο χωριό για τρεις τετραετίες, με το παλιό σύστημα και είναι αυτός που έχει φτιάξει το γήπεδο στην Τριάδα, με την βοήθεια της ΛΑΡΚΟ (όπως επίσης δώρισε ένα κτήμα που είχε στην Μακρυκάπα, όπου και έγινε το γήπεδο του τοπικού ΑΟΜ). Όταν έπαιξα για πρώτη φορά σε ηλικία 14-15 στην Τριάδα, ήταν μετά την εποχή που φύγανε παίχτες όπως οι Ρουμπής, Σταύρου (για Χαλκίδα), Μουτουπαίοι, Σούληδες, Αρβανίτηδες, που ήταν πολύ καλή ποδοσφαιρική «φουρνιά» και παίζανε Α΄ κατηγορία. Τότε ήμασταν εμείς στα 14-15, εγώ, ο Γραμματικόγιαννης, ο Σούλιος, ο Καραντάκης, συν κάποιους παλιότερους: Σιμιτζής, Καρλέτσος. Το δελτίο μου το υπόγραψε ο Κρητικός, που ήταν αυτός που ασχολούνταν τότε με την ομάδα. Το υπόγραψε μόνος του. Τον εκβίαζε θυμάμαι ο πατέρας μου ότι θα του κάνει μήνυση! Αλλά εγώ είχα τρέλα με το ποδόσφαιρο. Ακολουθούσα την ομάδα και πήγαινα με κάθε τρόπο.

• Είχε έρθει ο πατέρας σου να σε δει να αγωνίζεσαι;

Όχι. Δεν ήθελε. Ξέρετε πως είμαι Ολυμπιακός, είμαι όμως φίλαθλος. Μάλιστα τελευταία, επειδή έχω εμπλακεί με το ποδόσφαιρο, λέω ότι είμαι πρώτα εθνική Ελλάδος και λέω και στα μικρά μου τα παιδιά ότι πρώτα είμαστε εθνική Ελλάδος και μετά οτιδήποτε άλλο. Αλλά ο πατέρας μου θυμάμαι, επειδή η γιαγιά μου είναι απ΄ τ΄ Αϊβαλί, μου έλεγε «γιατί δεν έγινες ΑΕΚ;». Και ΄γω θυμάμαι του είχα απαντήσει «ρε πατέρα εσύ με κυνήγαγες να μην παίζω μπάλα, μου είπες ποτέ τι ομάδα είσαι;»! Ο πατέρας μου ήταν ΑΕΚ και ο αδερφός του, που ζει ακόμα, είναι απ΄ τους πιο φανατικούς «ΑΕΚτζήδες» που υπάρχουν στο χωριό! Και μάλιστα κάθε φορά που πάω στο χωριό, μου λέει «ρε συ δεν ντρέπεσαι, εμείς είμαστε απ΄ τ΄ Αϊβαλί»!

• Δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό ότι έχεις μικρασιάτικες «ρίζες».

Ο παππούς μου ήταν ληξίαρχος στο Μαρούσι. Το ληξιαρχείο εκεί ήταν δίπλα απ΄ το σανατόριο και πέθανε πολύ μικρός. Ο πατέρας μου ήταν ορφανός από 14 ετών και στα 15 και από μάνα και από πατέρα.

• Το πρώτο σου παιχνίδι με τον Παντριαδικό το θυμάσαι;

Στο πρώτο μου παιχνίδι είχα παίξει δεξί μπακ μέσα στην Τριάδα. Πιο καλά θυμάμαι το δεύτερο παιχνίδι, που έπαιξα σέντερ-φορ και είχα κάνει μια πολύ ωραία ενέργεια και ήταν μ΄ αντίπαλο την Αιδηψό. Είχαμε προπονητή τον Βαγγέλη Μπρατσιώτη. Αλλά εγώ από πιο μικρός είχα ξεκινήσει με τον συγχωρεμένο Βαγγέλη Ρόγκα, τον σπουδαίο παλιό ποδοσφαιριστή του ΑΟ Χαλκίς, τον επονομαζόμενο «ξανθό βέλος». Και μετά έφυγε ο Μπρατσιώτης και ήταν ένα παιδί απ΄ την Τριάδα, ο Γιώργος Αρβανίτης και αργότερα ο Δημήτρης Γιαννούτσος.

• Πόσα χρόνια έπαιξες στον Παντριαδικό;

Έπαιξα μέχρι τα 22, που πήγα στρατιώτης. Όταν τελείωσα την θητεία μου έπαθα ρήξη χιαστού. Έμεινα συνολικά δύο χρόνια ανενεργός (εκείνο το διάστημα έμενα Αθήνα). Εκείνη την χρονιά που ήμουν στρατιώτης, «πέσαμε» κατηγορία, σ΄ ένα μπαράζ με την Λούτσα στην Αρτάκη. Σ΄ αυτό το παιχνίδι παρότι είχα πάρει άδεια, είχαμε την άσκηση «Παρμενίων» και μου την «έκοψαν» και έτσι δεν μπόρεσα νά έρθω ν΄ αγωνιστώ. Θυμάμαι επανήλθα με προπονητή τον Δημήτρη Γιαννούτσο. Και θύμαμαι είχαμε πρόεδρο τον Παναγιώτη Σούλιο (τον λέγαμε «Βάσι»), που ήταν παλιός παίχτης της Τριάδας και είχε καφετέρια στο χωριό και ουζερί στα Ψαχνά και έχει πεθάνει, αδερφός του Γιώργου Σούλιου, που έπαιζε στα Ψαχνά και ήταν πολύ αξιόλογος παίχτης.

Θυμάμαι πήγαμε για προετοιμασία στο Πήλι. Είχαμε πάει για 4-5 μέρες. Μέναμε σ΄ ένα ξενοδοχείο εκεί και κάναμε το πρώτο φιλικό που ξαναεπανήλθα μετά από δύο χρόνια. Πάλι μ΄ έβαλε ο Γιαννούτσος σέντερ-φορ και θυμάμαι μόλις ερχόταν η μπάλα φοβόμουν και την κλώτσαγα με την μία. Ήταν φόβος απ΄ την αποχή. Μετά συνέχισα για κάποια χρόνια στην Τριάδα, αλλά επειδή είχα παντρευτεί στην Χαλκίδα, έφερα το δελτίο στον φίλο τον Γιάννη Ζαούρη τον «συγχωρεμένο» στον Ατρόμητο Χαλκίδας (που προήλθε απ΄ την ομάδα του Παγώντα), επειδή πάντα ήθελα να παίζω στον λίγο χρόνο που έμενε απ΄ τις δουλειές (είχα δύο επαγγελματικές υποχρεώσεις και πρωί και απόγευμα). Ήμουν συμπαίκτης με τον Θανάση Παπαϊωάννου, επίσης είχαμε τον Θανάση Τάρτη τον φίλο μου τον δικηγόρο ως τερματοφύλακα, τον Κυριακόπουλο, τον δάσκαλο χορού, επίσης στην ομάδα ήταν ο Τάσος Τσαπουρνιώτης. Πήραμε το πρωτάθλημα στην γ΄ κατηγορία αήττητοι, με προπονητή τον Γιάννη Στυλιανίδη.

Έπαιξα τρία χρόνια στον Ατρόμητο και στην συνέχεια «μετακόμισα» στον Φοίνικα Ψαχνών, με προπονητή και τον Γιώργο Στούπα και τον «Χολέβα» Θανάση Καλαβρή και συμπαίκτη και τον «Μπιλάκο» Ρουσσόδημο. Παίζαμε όλο Βόρεια Εύβοια. Έγω έχω «φάει» στο πετσί μου την Β. Εύβοια πάρα πολύ. Αλλά επειδή περνάγαν τα χρόνια, στον Φοίνικα ήταν από τις ωραιότερες χρονιές, από άποψη παρέας. Γιατί φεύγαμε μαζί απ΄ το πρωί τις ημέρες των αγώνων. Έπαιρνα το δικό μου αυτοκίνητο. Πηγαίναμε και τρώγαμε κάθε φορά ψαρόσουπες εκεί στους Ωρεούς και μετά πηγαίναμε και παίζαμε μπάλα! Ήταν για μας ευχαρίστηση το ποδόσφαιρο. Ερασιτέχνες ήμασταν. Παπούτσια, όλα τ΄ αγόραζα μόνος μου. Ποτέ δεν πήρα λεφτά από ομάδα, ακόμα και για τις βενζίνες ποτέ δεν ζήταγα λεφτά απ΄ τον «Γκλαβάνη» (Αγγελάτος). Λειτουργούσα εντελώς ερασιτεχνικά.

Το 1990 πήγα στον Ατρόμητο Χαλκίδας και το 1993 στον Φοίνικα. Το 1995 γύρισα στον Παντριαδικό. Μπήκα στην διοίκηση και είχα βάλει την πρώην γυναίκα μου πρόεδρο. Κάναμε τέτοια στα χωριά! Γυρίσαμε όλους τους ποδοσφαιριστές πίσω και πήραμε την ομάδα απ΄ την γ΄ κατηγορία και την ανεβάσαμε α΄. Έπαιξα τα δύο χρόνια των ανόδων και μετά έφυγα και πήγα στον Πάλιουρα. Όταν ήμουν πρόεδρος στην Τριάδα, το 1998, πήγα στον Πάλιουρα με προπονητή τον Αντώνη Πριόνα, στην Α΄ ΕΠΣΕ. Και εκεί τελείωσα την ποδοσφαιρική καριέρα μου. Το δελτίο μου είναι ακόμη εκεί, στον Πάλιουρα.

Αξίζει νομίζω ν΄ αναφέρουμε ότι τις λεύκες στην Τριάδα τις έχω φυτέψει εγώ, 5 στην σειρά (και έχει μείνει μία, έχουν φυτέψει και άλλα δέντρα). Έφευγα κάθε απόγευμα από Χαλκίδα και πήγαινα και τις πότιζα. Θυμάμαι ερχόμουν απ΄ την δουλειά μου στην Αθήνα και πριν να πάω στο γραφείο μου στα Ψαχνά, πήγαινα τις πότιζα και γύριζα στο γραφείο, κάθε μέρα.

• Και η διοικητική ενασχόληση με την ΕΠΣΕ πότε προέκυψε;

Ήμουνα στον Πάλιουρα. Τότε στο περιβόητο παιχνίδι με τα Λουκίσια, «βγάλαμε» την ομάδα, σ΄ ένα παιχνίδι με πάρα πολύ κόσμο. Παιχνίδι φοβερό σε ένταση και πολλούς εμπλεκόμενους «περίεργους» του ποδοσφαίρου. Καταφέραμε να κερδίσουμε, με Καλτσούλα διαιτητή. Ήταν προκλητικός, χωρίς να έχω να πω κάτι γι΄ αυτόν διαιτητικά. Ήταν ένα παιχνίδι που είχε τεράστιο ενδιαφέρον από τον φίλαθλο κόσμο. Λίγο αργότερα ήμουνα πρόεδρος στην Τριάδα, τότε που είχαμε πάρει πολλούς καλούς παίχτες (Μαστραγγελή, Κουλούρη, κτλ). Οι εκλογές στην ΕΠΣΕ ήταν το 2003. Το 1999 με είχε πλησιάσει, δηλαδή απ΄ τις προηγούμενες εκλογές, ο Βενιζέλος και μου ΄χε πει ν΄ ασχοληθούμε. Δεν είχα ασχοληθεί μέχρι τότε και δεν ήξερα τι είναι, δεν είχα δώσει σημασία και δεν το ΄χα φανταστεί τι θα επακολουθούσε.

Πήγαινα βέβαια στο Φεφέκο για τις αδικίες που γινόνταν, νιώθαμε τεράστιες αδικίες. Έχω λειτουργήσει ως χούλιγκαν σαν παράγοντας. Δηλαδή έχω φτάσει στο σημείο να μπω μέσα στο γήπεδο να βγάλω τον διαιτητή έξω και να χάσω το παιχνίδι. Θυμάμαι με Θανάση Τζάντζαλο παρατητηρητή, να μου λέει «τι κάνεις;»! Είχα «φάει» τότε τιμωρία για ένα χρόνο. Πήγαινα και έλεγα ότι κάτι δεν πάει καλά. Προσπαθούσα να εξηγήσω κάποια πράγματα, αλλά δεν ήθελε να καταλάβει. Ξέρεις, τις περισσότερες φορές τους φίλους μας δεν τους προδίδουμε. Σεβαστό είναι, αλλά είναι και ορισμένα πράγματα που πρέπει τις κακές παρεμβολές σε κάτι που αγαπάμε, να το προστατεύουμε. Αυτό για μένα ήταν μάθημα. Επειδή σαν παράγοντας επισκεπτόμουν τον Φεφέκο και του έλεγα κάποια πράγματα, ήταν πολύ μεγάλο μάθημα.

Σ΄ ένα παιχνίδι, μεταγενέστερα, το 2002, η Τριάδα ήταν δεύτερη στην βαθμολογία και διεκδικούσαμε το πρωτάθλημα μαζί με τον Ευβοϊκό και το Προκόπι. Στην ομάδα είχαμε παίχτες όπως οι Ζέρβας, Ράζος, Σαρρής, Κουλούρης, Μαστραγγελής, Δανέλης, Παϊραμίδης, δηλαδή είχαμε παίχτες αξίας. Παίζουμε λοιπόν με τον τελευταίο της κατηγορίας στο Βαθύ και νιώσαμε τέτοια αδικία που δεν περιγράφεται. Και δεν είναι ότι νιώσαμε την αδικία, είναι ότι διαλύθηκε η μισή ομάδα. Ένα παιχνίδι που το κερδίζαμε 1-0 και το χάσαμε με 2-1. Μετά από αυτό στην ομιλία με τον Πάνο τον Βενιζέλο και με τον κουμπάρο μου τον Μιχάλη τον Κόκκορη, που είναι και μεταξύ τους φίλοι, είπα ότι τάσσομαι μαζί σας στην προσπάθεια αυτή για την «Ένωση». Και έτσι προέκυψε η ενασχόληση μου με την ΕΠΣΕ απ΄ το 2003 και μετά. Επικεφαλής τότε ήταν ο Πάνος Βενιζέλος. Στην ηγετική ομάδα μαζί του βρίσκονταν οι Μπάμπης Κουσκούτης, Γιώργος Πίσχινας, Παναγιώτης Κουντούρης (ο οποίος όμως δεν κατέβηκε στις εκλογές), Γιώργος Διαμαντής από Αιδηψό, κ.α.

Όταν βλεπώ νέους παράγοντες οι οποίοι μπορούν να προσφέρουν στο ευβοϊκό ποδόσφαιρο, θέλω να βοηθάνε τις ομάδες τους, αλλά πολύ περισσότερο προσπαθώ να τους προσεγγίσω για να έχουν μια συνολικότερη προσφορά, ασχολούμενοι με την «Ένωση». Όπως με προσέγγισε και μένα τότε ο Βενιζέλος.

Μέχρι 2003 μετά απ΄ αυτά που έγιναν και που έβλεπα, θα μπορούσα να γράψω βιβλίο, αλλά αυτό δεν θα γίνει γιατί δεν είναι η δουλειά μου να γράφω βιβλία. Άλλωστε μ΄ αρέσει ακόμη να διοικώ και ν΄ ασχολούμαι μ΄ αυτό που αγάπησα και αγαπάω. Και γι΄ αυτό αν δει κανείς όλη μου την πορεία, δεν έχω ασχοληθεί με τίποτα άλλο πέρα απ΄ το ποδόσφαιρο. Δηλαδή δεν αποπροσανατολίζομαι. Έχω δηλώσει εραστής του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και όντως είμαι και θέλω να το πάω, όσο μπορώ με τις δυνάμεις μου, κάποια βήματα παραπάνω. Αυτό έχω προσπαθήσει όλα αυτά τα χρόνια.

• Και ακολουθεί νίκη στις εκλογές του 2003.

Το 2003 που πήραμε τις εκλογές, ήταν μεγάλο το κατόρθωμα. Δεν είναι εύκολο να «ρίξεις» έναν πρόεδρο που βρίσκεται σ΄ αυτή την θέση 24 χρόνια! Για μένα σέβομαι και τιμάω τον Φεφέκο, που ήταν τόσα χρόνια και υπηρετούσε το ευβοϊκό ποδόσφαιρο. Μπορεί σε κάποια πράγματα να μην συμφωνούμε και τώρα του τα λέω. Κάνουμε παρέα, τον αγαπάω, ότι θέλει είμαι δίπλα του. Εμείς και ο Πάνος Βενιζέλος, ο οποίος είναι ιδεαλιστής, βλέπαμε κάποια πραγμάτα διαφορετικά, προσπαθήσαμε ν΄ αλλάξουμε πολλά. Και στα δύο χρόνια της διοίκησης Βενιζέλου, αλλά και μετά την σύγκρουση του με τον φίλο του τον Κουσκούτη και την αποχώρηση του.

Για μένα ήταν ευτύχημα στα δύο χρόνια που ήταν πρόεδρος ο Βενιζέλος, ότι εγώ ήμουν πρόεδρος στην επιτροπή μικτών ομάδων. Το 2004 πήραμε το πρωτάθλημα Ελλάδος στο γήπεδο του Εθνικού Αστέρα στην Καισαριανή, με αντίπαλο τον Πειραιά. Για μένα ήταν ένα μεγάλο σχολείο όλο αυτό και θετικό μήνυμα και η πορεία και η συνεργασία που είχα, γιατί όλα είναι θέμα συνεργασιών. Τότε δώσαμε κάποιες άλλες δομές στις μικτές ομάδες και το πετύχαμε. Βέβαια είχαμε και έναν πολύ αξιόλογο προπονητή, που τυχαίνει να τον έχουμε και τώρα, τον Θανάση Γουρνά, που δεν τον γνώριζα. Τον γνώρισα και τον θεωρώ φίλο και θεωρώ πως είναι απ΄ τους εργάτες του ποδοσφαίρου και στην προπονητική.

• Πως προέκυψε η αποχώρηση Βενιζέλου και τι συνέπειες είχε;

Το 2005, πριν την γενική συνέλευση, που έγινε η σύγκρουση Βενιζέλου-Κουσκούτη και ο Βενιζέλος παραιτήθηκε, γίναμε δύο «σώματα» μέσα στην «Ένωση», σε αντιπαράθεση. Είχαμε ένα σοφό άνθρωπο μαζί μας, τον «αυτοκράτορα» του ευβοϊκού ποδοσφαίρου, τον Τσάκαλο, αλλά ατυχήσαμε, γιατί αρρώστησε και πέθανε. Τότε πήγαμε σε ψηφοφορία, με αποτέλεσμα 6-4. Τότε ο Κουσκούτης έστελνε σ΄ έναν φάκελο κάθε Τετάρτη εξώδικο, μετά την εκλογή μου. Ο Κουσκούτης είναι αυτός που είναι και όλοι το γνωρίζουν και ειλικρινά δεν ασχολούμαι τώρα. Τότε, ενώ είχα περάσει και ένα τεράστιο οικογενειακό πρόβλημα (το 2004 που είχα χωρίσει), μου ήρθε και η διοίκηση της ΕΠΣΕ. Επειδή ζούσα μόνος μου, θυμάμαι ότι πήγαινα στο σπίτι, πριν πάω στο συμβούλιο και καθόμουν μια ώρα στον καναπέ και έβγαζα τοξίνες και ανάσες για ν΄ ανταπεξέλθω στο συμβούλιο που θα πήγαινα. Γιατί ήξερα ότι κάτι θα με βρει απ΄ τον Κουσκούτη. Και αυτό δεν ήταν άλλο από εξώδικα. Συγκρούσεις ανεπανάληπτες. Για μένα τα δύο χρονιά αυτά ήταν το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο, το να μπορώ δηλαδή να σταθώ ως πρόεδρος και να λειτουργήσω στην Εύβοια. Γιατί με έμαθε να λειτουργώ και αντιστρόφως ανάλογα απ΄ την καλή θέληση που έχω. Μόνο αυτοί που τα έζησαν ξέρουν και μπορούν να καταλάβουν. Είχε αναγκάσει 3-4 συμβούλους να παραιτηθούν. Μέσα σ΄ αυτούς και ο Κυριάκης. Ο Παπαδάκης έμεινε που μπήκε μετά και άντεξε. Ο Κουσκούτης είναι ένας καλός γνώστης του ποδοσφαίρου, αλλά λειτουργεί μ΄ έναν τρόπο που αυτός ξέρει και δεν θα τον σχολιάσω παραπέρα.

• Αν είχε παραμείνει ο Πάνος Βενιζέλος θα μπορούσατε να είχατε κάνει και παραπάνω πράγματα; Ή ίσως κάποιος απ΄ τους συμβούλους θα μπορούσε να είχε μείνει δίπλα σου;

Θα μπορούσε να είχε παραμείνει ο Κουσκούτης. Ψάχνεις ανθρώπους στην Εύβοια οι οποίοι να μπορούν να προσφέρουν στο ευβοϊκό ποδόσφαιρο. Επειδή ξέρω όλη την ανθρωπογεωγραφία των προέδρων και παραγόντων στην Ελλάδα, λόγω της ιδιοτητάς μου στην ΕΠΟ, είναι πολλοί που λειτουργούν σαν πρόεδροι, αυτοί και τίποτε άλλο. Εγώ δεν λειτουργώ έτσι. Δεν λειτουργώ έτσι και στις δουλειές μου. Ο πρόεδρος είναι για κάποια πράγματα, οι επιτροπές είναι για κάποια πράγματα, ο γραμματέας είναι για κάποια πράγματα, ο ταμίας για κάποια πράγματα. Π.χ. εγώ στην «Ένωση» από το 2003 μέχρι το 2005 και απ΄ το 2005 μέχρι τώρα, δεν έχω διαχειριστεί ούτε ένα ευρώ. Δεν έχω πιάσει λεφτά της «Ένωσης» στα χέρια μου. Γιατί αυτό είναι δουλειά του ταμία, ο οποίος κάθε Τετάρτη ή κάθε 15 μέρες, που κάνουμε συμβούλιο και περνάει απ΄ τα συμβούλια. Αυτός πληρώνει, αυτός τα κάνει όλα. Ενώ σε άλλες ενώσεις δεν γίνονται αυτά.

• Θα μπορούσε να είχε παραμείνει ο Πάνος Βενιζέλος;

Αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να το απαντήσει ο ίδιος. Γιατί εγώ, ο Κιούσης τότε, ο Παπαδάκης, ο Κυριάκης που έφυγε, αλλά και άλλοι, πηγαίναμε στο σπίτι του και του λέγαμε ότι τον στηρίζουμε και τον προτρέπαμε να παραμείνει. Τον παρακαλέσαμε πολύ για να μείνει. Όμως εκείνος είχε πάρει την απόφαση του. Κάτι που δεν είναι γνωστό είναι ότι απ΄ την στιγμή που αναλάβαμε, το 2003, ξαναπαραιτήθηκε μετά από δύο-τρεις μήνες από τότε που ανέλαβε. Και «πέσαμε» πάλι πάνω του και έμεινε. Δεν μπορούσε να συνεργαστεί με τον Κουσκούτη. Αφού απορώ πως ήταν μαζί στην Προποντίδα τόσα χρόνια. Που η Προποντίδα μεσουρανούσε στο ευβοϊκό ποδόσφαιρο. Ήταν μια παρέα που είχαν κάνει την Προποντίδα πανελληνίως γνωστή. Μπορεί να σκέφτομαι διάφορα για αυτήν την «χημεία», αλλά είναι μόνο σκέψεις και μόνο οι ίδιοι μπορούν να απαντήσουν. Ο Κουσκούτης είναι ένας άνθρωπος που με την έννοια της συλλειτουργίας μπορούσε να προσφέρει. Με την συλλειτουργία θα τον ήθελα δίπλα μου. Με τον χαρακτήρα που παρουσιάζει, δεν τον θέλω.

• Μίλησε μας για την σχέση σου με τον Γιώργο Πίσχινα.

Ο Πίσχινας δεν ήταν φίλος μου. Γνωριστήκαμε στο ποδόσφαιρο. Ενώ με τον Παπαδάκη ήμουνα φίλος και οικογενειακά, από μικρά παιδιά. Άλλη όμως η συνεργασία στο ποδόσφαιρο και άλλη έξω. Γραμματέα αρχικά είχα τον Κιούση. Ώσπου ο Κιούσης μου ζήτησε να παραιτηθεί και μιλήσαμε με τον Πίσχινα να αναλάβει εκείνος γραμματέας. Όπως ξέρετε ο Πίσχινας γράφει χρόνια βιβλία ομάδων. Αν υπάρχουν βιβλία στα σωματεία, είναι χάρις στο Γιώργο, που το έχω πει και στον ίδιο, αυτά θα έπρεπε να τα έκαναν οι τρεις υπάλληλοι στην ένωση, με την βοήθεια του Γιώργου. Είναι μεγάλο το λειτούργημα του, όσον αφορά στο να λειτουργεί η «Ένωση», ως ενά σωματείο υγιές, για να παίρνει τις επιδοτήσεις, που δεν…παίρνει, άλλο…«κεφάλαιο» και αυτό. Το στοιχείο που χαρακτηρίζει την σχέση μας όλα αυτά τα χρόνια, είναι η ειλικρίνεια. Επειδή και ΄γω σαν χαρακτήρας είμαι ένας άνθρωπος που δεν «πουλάω» ανθρώπους αλλά ούτε κάνω κάτι πάνω από τον συνεργάτη μου.

Δηλαδή δεν θα κάνω κάτι που δεν το ξέρει ο Πίσχινας. Ούτε ο Πίσχινας θα κάνει κάτι που δεν το ξέρω εγώ. Όταν βλέπω τέτοιες αντιμετωπίσεις στην «Ένωση» γίνομαι εχθρός. Ναι να το κάνεις ότι πρέπει, αλλά πρέπει να το ξέρω, είμαι πρόεδρος, είσαι ταμίας, είσαι γραμματέας, είσαι αντιπρόεδρος. Όλοι πρέπει να γνωρίζουν. Γι΄ αυτό που με κάνει ευτυχή ως παράγοντα και δεν έχω προβλήματα στην «Ένωση» είναι ότι όλοι έχουμε μία λειτουργία και λειτουργούμε με την επιτροπή μας για τον σκοπό του ευβοϊκού ποδοσφαίρου. Εις γνώσιν όμως όλων! Όχι αποφασίζω και το κάνω μόνος μου. Δηλαδή εγώ θέλω να κάνω σε κάποιον μια αγωγή, δεν μπορώ να το κάνω μόνος μου. Παίρνει απόφαση το συμβούλιο. Αμέσως ενημερώνω. Θα μπορούσα σαν πρόεδρος να το κάνω και να δώσω εντολή. Πάνω σ΄ αυτές τις αρχές βασίζεται η σχέση μου με τον Πίσχινα και η αμοιβαιότητα της σχέσης, όσον αφορά το τι ρόλο έχει ο ένας με τον άλλο. Έξω μπορεί κάποιοι να με κατηγορούν, αν έχουν κάτι ας το καταγγείλουν, γιατί εγώ στην διοίκηση Φεφέκου πήγαινα και έκανα καταγγελίες, ότι ο τάδε συνεργάτης του κάνει το τάδε.

• Έτσι λοιπόν ξεκινά η προεδρική θητεία στην ΕΠΣΕ το 2005. Και γίνεται αντιληπτό ότι κύριο κίνητρο σου ήταν ν΄ αλλάξεις τα «κακώς κείμενα» που είχες ζήσει ως ποδοσφαιριστής και παράγοντας. Σ΄ αυτά τα 13 χρόνια που είσαι επικεφαλής στην ΕΠΣΕ σε τι ποσοστό έχεις προσεγγίσει αυτά που ονειρευόσουν για το ευβοϊκό ποδόσφαιρο από τότε που ήσουν ποδοσφαιριστής αλλά και πιο μετά σαν παράγοντας;

Νομίζω γύρω στο 50%. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να φτάσω στο 100%, αλλά είναι πολλά στο ευβοϊκό ποδόσφαιρο που μπορείς να προσφέρεις και να βγάλεις προς τα έξω. Καταρχάς κάνω λόγο για το 50%, γιατί έχουμε δώσει μια δομή στο ποδόσφαιρο. Μια δομή αμοιβαίας σχέσης, ικανοποίησης και ειλικρίνειας μεταξύ των παραγόντων για πρωταθλήματα επί ίσοις όροις με όλους. Νομίζω ότι είναι κατανοητό αυτό και δεν μπορεί ν΄ αμφισβητηθεί. Χαιρόμαι γιατί εγώ ξέρω και γυρνάω όλη την Ελλάδα και πάω και βλέπω και αλλού παιχνίδια, χαίρομαι που έρχονται προπονητές που ήταν στην Εύβοια και έχουν πάει να δουλέψουν σ΄ άλλες ενώσεις ή διαιτητές που παίζουν αλλού και μου λένε «πρόεδρε τα πρωταθλήματα τα δικά μας δεν υπάρχουν πουθενά». Πέρα απ΄ τις κριτικές που ακούω και απ΄ τους δημοσιογράφους, που το επισημαίνουν, περιμένεις την απόψη και απ΄ αυτόν που έχει βγει προς τα έξω και έχει ζήσει και κάτι άλλο.

Ή ακόμη και παίχτες, που έχουν παίξει εδώ και τώρα είναι αλλού και στο λένε. Αυτό για μένα είναι θέμα χαρακτήρα, που έχουμε σαν παράγοντές και το περνάμε στα πρωταθλήματα. Δεν είναι μόνο η τήρηση των κανονισμών. Πλέον δεν χρείαζεται παρουσία αστυνομίας στα παιχνίδια. Πραγματοποιούνται, ακόμη και χωρίς να χρειάζεται να υπάρχει παρατηρητής. Ίσως είμαστε η μόνη ένωση στην Ελλάδα, που δεν πληρώνουμε παρατηρητές. Τα λεφτά αυτά πάνε στα λειτουργικά έξοδα, στις επιστροφές για τους τραυματισμούς. Δεν πάνε αλλού τα λεφτά. Δεν παίρνούν χρήματα απ΄ την ένωση ο Παπακωνσταντίνου, ο Πίσχινας, ο Ρέτσας και οι υπόλοιποι σύμβουλοι. Δεν παίρνουν λεφτά απ΄ την ένωση. Που παλιά έπαιρναν, όσοι ήταν στην ΕΠΣΕ. Τα ΄χουμε κόψει αυτά. Τα ΄χει κόψει η διοίκηση. Αυτά δεν τα λέμε και δεν τα βγάζουμε προς τα έξω, αλλά είναι η πραγματικότητα. Βλέπεις παιδιά που πάνε παρατηρητές στα γήπεδα και πάνε γιατί θέλουν να προσφέρουν. Και ΄μεις θέλουμε. Όποιος θέλει να πάει παρατηρητής, να πάει, αλλά δεν θα πληρώνεται. Αν πάει σε παιχνίδι Γ΄ Εθνικής, ναι.

• Στα χρόνια της προεδρίας σου φτιάχτηκε το «σπίτι» της «Ένωσης» το «Ενωσιακό».

Πιστεύω ότι είναι η μεγαλύτερη αθλητική επένδυση τα τελευταία χρόνια στην Εύβοια. Αυτό τον καιρό τσιμεντάρουμε τα καλώδια για να μην μας τα ξανακλέψουν. Κάθε χρόνο, για το «Ενωσιακό» δαπανούμε αρκετές χιλιάδες ευρώ σε έργα βελτίωσης. Θα ήθελα μέσα στο 2018, που συμπληρώνονται τα 90 χρόνια της ΕΠΣΕ να μπορέσουμε να εγκαινιάσουμε και τα βοηθητικά γήπεδα. Υπάρχει μια εταιρία που μπορεί να μας φτιάξει δύο 5Χ5 και να της τα ενοικιάσουμε για κάποιο χρονικό διάστημα. Μπορεί να το κάνουμε και μόνοι μας. Αλλά για μας προέχει να γίνει άσφαλτος ο δρόμος και πίσω το πάρκινγκ. Γιατί η είσοδος του γηπέδου είναι ανατολικά. Δεν είναι από κει που μπαίνουμε για τ΄ αποδυτήρια. Έχουμε πάει στον αντιπεριφερειάρχη γι΄ αυτό το θέμα. Μας έχει υποσχεθεί ότι μέσα στο έτος θα μας το φτιάξει για να μπορέσουμε και μεις να κάνουμε τα εγκαίνια.

Άλλα ως ένωση έχουμε δώσει πάρα πολλά λεφτά. Δεν μπορώ να μην πω ότι και η περιφέρεια και ο δήμος παλιά μας βοήθησαν. Γιατί μόνοι μας δεν θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Αλλά συνολικά το ευβοϊκό ποδόσφαιρο έχει δώσει για το γήπεδο αυτό γύρω στα 150 χιλιάδες ευρώ. Μην ξεχνάμε πως είναι ένα γήπεδο που το φτιάξαμε εμείς ως Ένωση, με την συμβολή της ΕΠΟ. Ο τάπητας θέλει κάποιες επιδιορθώσεις, δεν θέλει αλλαγή. Με βάση τα οικονομικά η ένωση πρέπει να μείνει με 1.5 υπάλληλο και να υπάρχουν άλλοι part-time. Γιατί δεν μπορεί η Ένωση ν΄ αντέξει τα έξοδα. Δεν χρηματοδοτείται. Δηλαδή το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο δεν χρηματοδοτείται απ΄ την πολιτεία, παρότι οδηγεί στον αθλητισμό τόσους ανθρώπους. Μόνο στην Εύβοια έχουμε 4 χιλιάδες περίπου ποδοσφαιριστές. Κράτος είσαι, δεν θες τον αθλητισμό; Απ΄ το σύνταγμα πρέπει να χρηματοδοτείς και δεν το κάνεις. Τι πολιτεία είσαι; Και απ΄ την άλλη καπηλεύεσαι το ποδόσφαιρο, πάρα πολλές φορές.

• Είσαι ικανοποιημένος απ΄ την συμπεριφορά των παραγόντων; Έχουν και αυτοί συνολικά βελτιωθεί και αλλάξει προς το καλύτερο;

Απόλυτα. Έχω πάθει πλάκα, ειλικρινά, με την επικοινωνία και την συμπεριφορά με όσους μιλάω. Ακόμα και όταν συμβαίνει κάτι στο γήπεδο, που δεν θέλω τα γήπεδα «εκκλησία», το γήπεδο είναι ένας τρόπος εκτόνωσης. Και ΄γω όπως είπαμε έχω τιμωρηθεί ως παράγοντας ομάδας στο παρελθόν. Είχα φάει ένα χρόνο τιμωρία απ΄ τον Φεφέκο γιατί είχα πάει σε διαιτητή και του ΄χα πει «φύγε δεν σε θέλω, θέλω να χάσω το παιχνίδι».

• Απ΄ το 2005 που τέθηκες επικεφαλής της ΕΠΣΕ έχεις πάει ελάχιστες φορές να δεις την ομάδα του χωριού σου και της καρδιάς σου τον Παντριαδικό. Γιατί;

Πήγα μια φορά πριν ένα χρόνο για λίγο και την είδα και στον τελικό κυπέλλου. Καταρχάς δεν θέλω να δίνω δικαιώματα στους Τριαδίτες να νομίζουν ότι με την παρουσία μου θα λειτουργεί κάτι διαφορετικά. Δεύτερον υπάρχει κακή νοοτροπία δυστυχώς απ΄ τον κόσμο και αν με βλέπουν εκεί μπορεί να νομίζουν διάφορα. Ό,τι και να κάνεις στην ζωή, αν το κάνεις θα βγει. Μπορεί όχι σ΄ ένα μήνα, αλλά θα βγει σ΄ ένα χρόνο. Και γι΄ αυτό στο πέρασμα των χρόνων δεν μπορεί να πει κανείς ότι εγώ λειτούργησα κάπως για την συγκεκριμένη ομάδα. Βλέπω την Τριάδα, όπως βλέπω το Τραχήλι, την Κάρυστο, την Αιδηψό, όπως και την οποιαδήποτε ομάδα της Εύβοιας.

• Μελανό σημείο είναι οι αποχωρήσεις ομάδων μας από εθνικές κατηγορίες.

Είναι μεγάλη «πληγή». Και αν θα δείτε, οι παράγοντες αυτοί που τα παράτησαν, δεν αγάπησαν ποτέ το ποδόσφαιρο. Ήταν «κομήτες». Εγώ για «κομήτες» παράγοντες αναφέρομαι κάθε χρόνο στην γενική συνέλευση. Γιατί για μένα η συνέχεια μιας ομάδας είναι από έναν που αγαπάει το ποδόσφαιρο ή από έναν ποδοσφαιριστή που έχει παίξει και το ΄χει αγαπήσει και το ΄χει πονέσει, να συνεχίσει μια διοίκηση ομάδος. Άνθρωποι οι οποίοι στο ερασιτεχνικό δεν το ΄χουν πονέσει, μπαίνουν για οποιοδήποτε άλλο λόγο, αλλά θα προτιμούσα αυτοί να μπαίνουν άμεσα στο επαγγελματικό. Εκεί μπορούν να έχουν συμφέροντα. Στο επαγγελματικό έχουμε ανώνυμες επιχειρήσεις. Αλλά στο ερασιτεχνικό θέλει παράγοντες που να το αγαπάνε το άθλημα.

Είπα προηγουμένως ότι έχω φτάσει στο 50% όσων θα ΄θελα να πετύχω ως πρόεδρος στην ΕΠΣΕ. Το άλλο 50% για μένα είναι να έχουμε υγιή διάρκεια και καθιέρωση παραγόντων ανά κατηγορία και πολύ περισσότερο, η Χαλκίδα να φτάσει στο επαγγελματικό επίπεδο και στην Α΄ Εθνική. Μ΄ αυτό θεωρώ θα πλησιάσει κανείς το 100%. Τότε θα μπορείς σαν παράγοντας να είσαι ευτυχισμένος και ένα μεγάλο ποσοστό είναι η πλήρης απεξάρτηση οικονομική και λειτουργία της Ένωσης. Κάτι το οποίο δεν γίνεται σ΄ ένα χρόνο και είναι κάτι στο οποίο πρέπει να δώσεις μια δομή και να έχει μια διάρκεια. Το οποίο πιστεύω ότι θα επιτευχθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Άλλωστε λειτουργεί με τέτοια ταχύτητα πλέον η Ένωση, όσον αφορά το λειτουργικό και μηχανογραφικό της κομμάτι, αλλά και το οικονομικό κομμάτι με τα λογιστικά προγράμματα, ώστε να ξέρουν και οι παράγοντες το τι πληρώνουν και πλέον είμαστε σε πολύ καλό δρόμο.

• Έχεις πει πως μόνο ο ΑΟ Χαλκίς μπορεί να βγει μπροστά και να ξαναγίνει εκπρόσωπος της Εύβοιας στην Α΄ Εθνική. Τι λείπει απ΄ την Χαλκίδα για να το πετύχει;

Λείπει ο παράγοντας. Εγώ θα ήθελα προσωπικά να επενδύσει όχι μόνο σαν ομάδα στον ΑΟ Χαλκίς. Θα έπρεπε να ξέρει ότι μπορεί να επενδύσει και στο πολιτιστικό κομμάτι της Χαλκίδος και στο οικονομικό κομμάτι της Χαλκίδος, ώστε να έχει έσοδα. Μόνο έτσι ένας παράγοντας θα μπορεί να μείνει σε μια ομάδα και να προχωρήσει να την πάει στα «μεγάλα σαλόνια». Να ξέρει δηλαδή ότι υπάρχει ένα πολιτιστικό κομμάτι το οποίο μπορεί να δει, γιατί ξέρουμε ότι το ποδόσφαιρο είναι πολιτισμός. Στο υπουργείο πολιτισμού ανήκουμε. Αλλά να είναι συνυφασμένο με το οικονομικό κομμάτι. Δηλαδή θα πρέπει ένας επιχειρηματίας να δει την Χαλκίδα ότι θα έχει απολαβές, βοηθώντας όμως και τον ΑΟ Χαλκίς ν΄ ανέβει στην Α΄ Εθνική. Ελπίζω κάποια στιγμή να βρεθεί ένας τέτοιος άνθρωπος. Και ΄γω συνεχίζω και το ψάχνω. Το ΄χω πάντα στο μυαλό μου.

• Μπορεί να βρεθεί ένας τέτοιος άνθρωπος απ΄ την Εύβοια;

Καταρχάς υπάρχουν μεγάλοι επιχειρηματίες στην Εύβοια. Δεν ξέρω γιατί δεν έχει προκύψει ενδιαφέρον από κάποιον απ΄ αυτούς. Εγώ πιστεύω έχουν ευθύνη αυτοί οι οποίοι δεν τους λένε την πραγματικότητα. Δηλαδή ο κ. Κομπότης, που είναι στον Λεβαδειακό, έχει τις επιχειρήσεις του, δεν χάνει απ΄ την ενασχόληση του με την ομάδα. Δεν χάνει απ΄ το ποδόσφαιρο, κερδίζει.

• Πέρασαν παράγοντες απ΄ τον ΑΟ Χαλκίς που δαπάνησαν χρήματα, χωρίς όμως αντίκρυσμα. Απ΄ την περίοδο Αλεξάνδρου και μετά.

Ο μόνος και ο τελευταίος που είχε δομή και εισπράξεις και επαγγελματικές υποχρεώσεις στην Εύβοια, ήταν ο Αλεξάνδρου. Ο οποίος θα μπορούσε να μείνει. Από κει και πέρα, ποιος άλλος είχε; Και να είχε κάποιος, δεν είχε την δομή. Γιατί μία ομάδα είναι ένας «κύκλος». Ο οποίος έχει πολλά γύρω-γύρω κομμάτια.

Ο Βασίλης Ταρνανάς, ο οποίος προσέφερε -και έχω και δικαστική διαμάχη μαζί του- πίστευε τον καθένα που πήγαινε και του λέγε κάτι και έβριζε εμένα. Λες και παίζω εγώ μπάλα. Στα Ψαχνά, ο Στούπας δεν με έβρισε ποτέ. Δηλαδή πας να παίξεις ένα παιχνίδι, νομίζεις δεν θα σ΄ αδικήσουν; Που το ξέρω εγώ τι παιδί είναι εκεί και ποιος τον έχει πιάσει;

Ο Πανουργιάς είναι ένας τεράστιος επιχειρηματίας, που απολαμβάνει πράγματα απ΄ την Λαμία. Έχει έναν χαρακτήρα πολύ ιδιαίτερο, αλλά έχει και κάποιες δομές για να τα κάνει όλα αυτά. Και τα ΄κανε. Στο ποδόσφαιρο έχει πολλά γύρω-γύρω και θα πρέπει να ξέρεις που κάθεσαι. Το ποδόσφαιρο από την εποχή πριν τριάντα χρόνια που ανέβηκε η Χαλκίδα στην Β΄ Εθνική είναι σαν άσπρο με μαύρο. Είναι όλα εντελώς διαφορετικά.

• Δεν χρειάζεται η Χαλκίδα ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό γήπεδο;

Είναι πολύ εύκολο να φτιαχτεί ένα σύγχρονο γήπεδο, αν βρεθεί μια ομάδα στην Α΄ Εθνική. Σ΄ ένα καλοκαίρι μέσα φτιάχνεται. Αυτό που πονάει είναι ότι δεν υπάρχει η σωστή δομή για να μπει ένας επιχειρηματίας και να επενδύσει επιχειρηματικά, πολιτιστικά και ποδοσφαιρικά. Και το λέω πολιτιστικά, γιατί εδώ είναι ο Εύριπος, στην Λιβαδειά είναι η Κρύα Βρύση.

• Γηπεδικά προβλήματα έχουμε στην Χαλκίδα, αλλά και αλλού. Πολλά γήπεδα τα αφήσαμε να «μαραζώσουν», όπως του Βούρκου αλλά και το «Μουστάκα-Τζιώτη». Στο δημοτικό στάδιο γκρέμισαν εξέδρα πριν 20 χρόνια και από τότε δεν έχει γίνει τίποτα.

Για να πας να γκρεμίσεις κάτι πρέπει να έχεις ήδη σιγουρέψει ότι θα πας να φτιάξεις κάτι άλλο καλύτερο. Το μόνο γήπεδο που φτιάχτηκε απ΄ την αρχή τα τελευταία χρόνια είναι το «Ενωσιακό» και με τρέχανε και στα δικαστήρια.

Η βόρεια Εύβοια είναι αυτή που υστερεί, αλλά βλέπουμε την προσπάθεια τώρα και φτιάχνονται γήπεδα. Αν ολοκληρωθούν τα γήπεδα τα οποία είναι προγραμματισμένα, θα είμαστε καλυμμένοι. Ένα γήπεδο που είναι πολύ ωραίο και θα πρέπει να φτιαχτεί είναι της Μακρυμάλλης. Είναι φτιαγμένο μέσα στα πεύκα, σε εξαιρετικό περιβάλλον, που σε κάνει να νιώθεις όμορφα.

• Ποια ήταν η χειρότερη στιγμή για σένα στα χρόνια της προεδρίας της ΕΠΣΕ ως τώρα;

Επειδή είναι μεγάλη η διάρκεια, είναι πολλές οι στιγμές που αγανακτείς και όχι με το ποδόσφαιρο. Με το ποδόσφαιρο δεν έχω αγανακτήσει ποτέ. Είναι με συμπεριφορές άλλων. Κάκιστες στιγμές για μένα ήταν οι αντιπαραθέσεις με τον Μπάμπη Κουσκούτη. Άλλη κακή στιγμή για μένα ήταν οι αναίτιες και προσημειωμένες για μένα επιθέσεις στην ΕΠΟ. Αυτό με βγάζει πολλές φορές έξω απ΄ τα ρούχα μου γιατί πολλοί δημοσιογράφοι δυστυχώς λειτουργούν ως όντα ζώα προς σφαγή. Τον δημοσιογράφο, πέρα απ΄ την δουλειά που κάνει, τον είχα ότι θα έχει τουλάχιστον μια κρίση για τα πράγματα. Αλλά κάποια πράγματα είναι προσημειωμένα και κατευθυνόμενα. Είναι κάτι που δεν το κρύβω ότι μου στοίχισε. Και είναι άσχημο, γιατί έχεις οικογένεια και παιδιά. Δεν κοιμάσαι τα βράδια. Δημιουργεί προβλήματα. Όταν σε παίρνουν τηλέφωνο, ότι ο άλλος έχει το όνομα σου στην τηλεόραση, δεν είναι ότι καλύτερο.

• Τα όνειρα για την συνέχεια της ΕΠΣΕ; Σιγά-σιγά μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο.

Η ΕΠΣΕ θέλει παράγοντες. Έχω διακρίνει κάποιους, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θέλουν ν΄ ασχοληθούν. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι παράγοντες. Κουρκουμέλης, Κοντσιλίδης κτλ. Με τον Γιάννη Ελευθεριάδη έχω κάνει μια συζήτηση και είναι θετικός. Επίσης ο Γιάννης Ρέτσας είναι «λίρα 100» για το ευβοϊκό ποδόσφαιρο, όπως και ο Αντώνης Παπαδάκης. Είναι επίσης πολύ αξιόλογοι οι Πάνος Παναγιωτάκος, Βαγγέλης Αγγέλου και Γιάννης Λάμπρου, με τους οποίους έχουν γίνει επαφές. Την συνέχεια βέβαια δεν μπορώ να την προκαθορίσω εγώ.

• Θα έδινες σε κάποιον «δακτυλίδι» διαδοχής;

Όχι δεν θα το έκανα ποτέ. Δεν μπορείς να δώσεις. Γιατί δεν είμαι μόνος μου. Μπορώ να ψηφίσω, αλλά δεν μπορώ να δώσω «δακτυλίδι». Αυτό θα το πάρει μόνος του κάποιος. Έτσι και στην δικιά μου περίπτωση που οι συνεργάτες μου με επέλεξαν στην θέση του προέδρου. Δεν είμαι καρεκλοκένταυρος.

• Σε σχέση με το 2005 έχεις την ίδια όρεξη, λιγότερη ή περισσότερη; Ποιος ο ρόλος της οικογένειας στην αθλητική παραγοντική δραστηριότητα σου;

Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αν δεν υπήρχε η στήριξη της οικογένειας, που τους αρέσει αυτό που κάνω (η γυναίκα μου πολύ συχνά έρχεται μαζί μου σε παιχνίδια), θα ήταν δύσκολο. Σ΄ ότι αφορά εμένα, τώρα νομίζω ότι είμαι πολύ πιο μεστός για να προσφέρω στο ευβοϊκό ποδόσφαιρο. Δηλαδή τώρα θεωρώ ότι πρέπει να γίνουν οι δομές, που πρέπει ν΄ αλλάξουν πολλά στο ευβοϊκό ποδόσφαιρο. Και αυτό κάνω ήδη. Νομίζω ότι είναι το καλύτερο τάιμιγκ τώρα και νομίζω ότι η επόμενη τετραετία, αν φυσικά εκλεγώ, θα είναι εκείνη που θ΄ αλλάξουν όλα τα πράγματα, όπως εγώ τα ΄χω βάλει στο μυαλό μου με τους συνεργάτες μου.

Αν θα καθίσετε να σκεφτείτε σε τι συγκρούσεις έχουμε έρθει με παράγοντες, προπονητές, διαιτητές, δημοσιογράφους για να φτιάξουμε κάποια πράγματα, όλα αυτά δεν ήταν τερτίπια του Παπακωνσταντίνου, ούτε δικά σας. Ήταν για ν΄ αλλάξουν τα πράγματα και να πάρουν μια δομή. Σκεφτείτε πόσο άλλαξε το σύστημα των προπονητών. Ήμουν ο μόνος στην Ελλάδα που το έκανα. Οι σύνδεσμοι σ΄ όλη την Ελλάδα έχουν κλείσει. Τρεις σύνδεσμοι λειτουργούν. Εγώ τον έχω ανοιχτό. Οι διαιτητές ξέρουν πολύ καλά, πέρα απ΄ τον κανονισμό, την νοοτροπία της διοίκησης. Γι΄ αυτό και κάνουμε τακτικά, τις συναντήσεις μαζί τους. Και ήδη προσπαθώ να εκμεταλλευτώ με την καλή έννοια την ιδιότητα της γυναίκας μου (ψυχολόγος) και τους έχω ζητήσει κάποια ερωτήματα, όσον αφορά τι αντιμετωπίζουν στην διάρκεια του παιχνιδιού ως άνθρωποι, απ΄ τους ποδοσφαιριστές, τους προπονητές, τους φιλάθλους. Τους έχω ζητήσει να καταγράψουν τι νιώθουν. Και θα κάτσει να τους μιλήσει ανάλογα και θα το κάνει φυσικά δωρεάν. Ότι έχω καταφέρει το ΄χω γιατί έχω περάσει απ΄ όλα τα στάδια του ποδοσφαίρου. Νιώθω λοιπόν τι πρέπει να γίνει για κάθε θέμα σε κάποιο επίπεδο. Και αυτό το μεταφέρω και το κάνω με την ψυχή μου.

1 of 25