Ο προπονητής του Ερμήλιου Παναγιώτης Ελευθερίου, με αφορμή την ολοκλήρωση των επίσημων φετινών υποχρεώσεων, που βρήκε την ομάδα της Δροσιάς να φτάνει στον στόχο της παραμονής (χάρις στην σπουδαία εντός έδρας νίκη επί του Άγιου Λουκά στο φινάλε του πρωταθλήματος), κοινοποίησε μια γραπτή τοποθέτηση στην οποία κάνει μια σύντομη αναφορά στο φετινό αγωνιστικό «ταξίδι» της ομάδας του. Ο κ. Ελευθερίου μιλά για την απόφαση της ομάδας του να μετακινηθεί απ΄ τον κεντρικό στον νότιο όμιλο τονίζοντας ότι αποφάσισαν «συνειδητά να παίξουμε σε έναν όμιλο δυνατό και λίγο «άγνωστο» σε εμάς με γνώμονα τα παιδιά μας να αλλάξουν παραστάσεις». Ακόμη ο κόουτς του Ερμήλιου σχολιάζει το φαινόμενο που παρατηρήθηκε σε αρκετά παιχνίδια της ομάδας, στα οποία παρότι το νεανικό σύνολο της ομάδας της Δροσιάς προηγήθηκε (ακόμη και με 1-4 στην έδρα του Άγιου Λουκά) δεν μπόρεσε να πάρει στο τέλος το «τρίποντο», που είχε σαν αποτέλεσμα «να παίζουμε την τελευταία αγωνιστική την σωτηρία της ομάδας μας», παρότι «αρκετοί αντίπαλοι μας έδιναν ειλικρινά συγχαρητήρια και όχι για τους τύπους και αναρωτιόντουσαν πως βρισκόμαστε χαμηλά στην βαθμολογία». Ο κ. Ελευθερίου λέει πως «δεν ειναι δικαιολογία το νεαρό της ηλικίας», αλλά όπως και να ΄χει για τα νέα «φυντάνια» του Ερμήλιου οι συσσώρευση εμπειριών στο πέρασμα του πρωταθλήματος, τα βοήθησε ώστε να «προστατεύουν» πιο ορθολογικά τα κεκτημένα, χωρίς να γίνεται αυτοσκοπός το αποτέλεσμα και η σκοπιμότητα, κάτι που το «πλήρωσαν» σ΄ αρκετά παιχνίδια. Αλλά εάν δεν λαθέψεις -και μάλιστα πολλές φορές- πως θα «χωνέψεις» βαθιά μέσα σου το σωστό! Στην τοποθέτηση του, ο Πάνος Ελευθερίου δεν παραλείπει να συγχαρεί την ομάδα των Ζαράκων «για την δίκαιη κατάκτηση του πρωταθλήματος στον όμιλο μας», τον Μιαούλη Φύλλων «μια ιστορική ομάδα που θα δώσει τον αγώνα της μέσω μπαράζ», αλλά και «τον φίλο Δημήτρη Αντωνόπουλο και συνεργάτη μου στην σχολή ΑΣ Ερμήλιος για την επιτυχία του ως προπονητής και της ομάδας ΑΠΚΟ Δροσιάς για την κατάκτηση του πρωταθλήματος στον κεντρικό όμιλο».

Αναλυτικά η τοποθέτηση του κ. Ελευθερίου: «Τελείωσε μια πολύ δύσκολη χρονιά για εμάς και λέω δύσκολη από άποψη και μόνο βαθμολογικής συγκομιδής γιατί καταφέραμε μόνοι μας να παίζουμε την τελευταία αγωνιστική την σωτηρία της ομάδας μας.

Αποφασίσαμε συνειδητά να παίξουμε σε έναν όμιλο δυνατό και λιγο «άγνωστο» σε εμάς, με γνώμονα τα παιδιά μας να αλλάξουν παραστάσεις και αυτό το ταξίδι ηταν γεμάτο εμπειρίες και νέες εικόνες για όλους μας.

Όταν όμως σε αγώνες η ομάδα μας ήταν μπροστά στο σκορ 2-0 ή και σε άλλους ακόμα μέχρι και 1-4 και με ωραίο ποδόσφαιρο μάλιστα και καταφέρναμε να «βάλουμε τα χεράκια μας» και να «βγάλουμε τα μάτια μας» και να μην παίρνουμε αυτό που μας αξίζει, είναι ο λογικό που φτάσαμε εδώ σήμερα.

Δεν ειναι τυχαίο άλλωστε πως αρκετοί αντίπαλοι μας έδιναν ειλικρινά συγχαρητήρια και οχι για τους τύπους και αναρωτιόντουσαν πως βρισκόμαστε χαμηλά στην βαθμολογία με το ποδόσφαιρο που παίζουμε.

Για εμένα δεν ειναι δικαιολογία το νεαρό της ηλικίας, εξάλλου αυτός ειναι και ο σκοπός αυτης της ομάδας. Δηλαδή, να παίζουν τα παιδιά της Σχολής μας και μόνον και φυσικά αυτή η ομάδα εχει λειτουργήσει σαν «σκαλοπάτι» για πολλά ταλέντα, που έπαιξαν ή παίζουν ακόμα στην Εύβοια και σε υψηλό επίπεδο, αλλα ξεκίνησαν από αυτή την ομάδα. Αν ξεκινήσω τώρα να τους απαριθμώ θα σας «φάω» πολλές γραμμές!

Ξέρω πολύ καλά σε ποια ομάδα είμαι προπονητής και τι απαιτήσεις έχει αυτή η ομάδα. Ξεφεύγει απο την απλή ερασιτεχνική, όπως νομίζουν πολλοί, καθώς πρέπει να δουλεύεις όλη την ημέρα μαζί με τους παίκτες σου, είτε εντός είτε και εκτός γηπέδου, καθώς μην ξεχνάτε πως μιλάμε για ομάδα που απαρτίζεται από αθλητές γεννημένους στα έτη 1998-2001-2002-2003, που βρίσκονται στην εφηβεία τους και εύκολα μπορούν να παρασυρθούν, να απογοητευτούν ή να αποκτήσουν έπαρση.

Πρέπει να εισαι συνέχεια δίπλα τους. Να είσαι ο προπονητής τους, να μην τον κάνεις.

Σ΄ αυτά τα παιδιά, αυτό που τους έλεγα σε κάθε προπόνηση, σε κάθε αγώνα, είναι να τα δίνουν όλα και να αποκτούν εμπειρίες και στο τέλος θα δικαιωθούν. Όπως και έγινε σήμερα εδώ (αναφέρεται στο παιχνίδι με τον Άγιο Λουκά που έφερε την παραμονή). Σε αυτό το γήπεδο, αυτά τα «αντράκια» μου μεγάλωσαν σήμερα.

Κλείνοντας, θέλω να δώσω συγχαρητήρια στην ομάδα των Ζαράκων, για την δίκαιη κατάκτηση του πρωταθλήματος στον όμιλο μας, γιατι έδειξαν οτι ήταν η πιο σταθερή ομάδα από την αρχή ως το τέλος και φυσικά να ευχηθώ καλή επιτυχία και στην έτερη ομάδα του ομίλου μας, τον Μιαούλη Φύλλων, μια ιστορική ομάδα, που θα δώσει τον αγώνα της μέσω μπαράζ.

Τέλος, δεν θα μπορούσα να ξεχάσω και να μη συγχαρώ ιδιαίτερα τον φίλο Δημήτρη Αντωνόπουλο και συνεργάτη μου στην σχολή ΑΣ Ερμήλιος, για την επιτυχία του ως προπονητής και της ομάδας ΑΠΚΟ Δροσιάς για την κατάκτηση του πρωταθλήματος στον κεντρικό όμιλο.

Καλό καλοκαίρι με υγεία, ψυχική και πνευματική ηρεμία σε όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο.»

…με τον φίλο και συνεργάτη του Δημήτρη Αντωνόπουλο…