Χτίζοντας Το Μέλλον Του Ράλλυ Ακρόπολις!

Η οριστική διασφάλιση της διεξαγωγής του Ράλλυ Ακρόπολις το 2019, η επιδίωξη του «ονείρου» της επιστροφής του αγώνα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ στο μέλλον και η αγαστή συνεργασία μεταξύ της ΟΜΑΕ και του Ομίλου ΕΛ.ΠΕ. (μητρικής της χορηγού του αγώνα, ΕΚΟ) προέκυψαν από την κοινή συνέντευξη του Ρομπέρτο Καραχάννα, Γενικού Διευθυντή Διεθνούς και Εγχώριας Εμπορίας του Ομίλου ΕΛ.ΠΕ. και του προέδρου της ΟΜΑΕ Δημήτρη Μιχελακάκη, στην εκπομπή «AUTO MOTO ΕΡΤ» της κρατικής τηλεόρασης.

Λίγες μέρες μετά το τέλος του ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις 2018, οι Ρ. Καραχάννας και Δ. Μιχελακάκης συναντήθηκαν για τον απολογισμό του αγώνα – και ένα από τα θέματα της συζήτησης ήταν το «όνειρο» της επιστροφής στο WRC.

Το «όνειρο» αυτό συναντά πολύ μεγάλες δυσκολίες: προστίθεται μέσα σε ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό περιβάλλον όπου τουλάχιστον 20 χώρες διεκδικούν με αξιώσεις την είσοδό τους στο πρόγραμμα του θεσμού – το οποίο τα προσεχή χρόνια δεν αναμένεται να ξεπεράσει τους 14 αγώνες. Χώρες όπως η Ιαπωνία, η Χιλή και οι Κένυα αναμένεται να προστεθούν στο πρόγραμμα την προσεχή διετία, ενώ μια θέση με ισχυρό υπόβαθρο διεκδικούν τουλάχιστον δύο νέοι ευρωπαϊκοί αγώνες. Παράλληλα, είναι απόλυτα σαφές ότι σκοπός του προέδρου της FIA, Ζαν Τοντ, είναι να κάνει το WRC περισσότερο «παγκόσμιο», με προσθήκη στο πρόγραμμα κατά προτεραιότητα μη ευρωπαϊκών χωρών.

Το «όνειρο» του WRC!

Ρ.Καραχάννας: «Το όνειρο μπορεί πολλές φορές να παρεξηγηθεί με το εφικτό και το ανέφικτο. Το να ονειρεύεσαι, για μένα είναι στα πλαίσια του εφικτού. Το όνειρο είναι κάτι αντίστοιχο του στόχου. Και το όνειρο δεν είναι εφιάλτης. Το να ονειρεύεσαι είναι να κάνεις κάτι με όλη την καλή διάθεση, και όχι με το να φέρνουμε προβλήματα αντί για λύσεις.

»Το όνειρο πρέπει να μπει σε έναν προγραμματισμό, να πούμε κατ’ αρχήν τι πρέπει να κάνουμε του χρόνου. Έχοντας δει όλες τις παραστάσεις, από την αρχή ως το τέλος, έχουμε 100 ιδέες πώς μπορεί του χρόνου να γίνει το Ακρόπολις καλύτερο μέσα σ’ ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο, κι από εκεί και πέρα τι είναι αυτό που πρέπει να γίνει σε μία πενταετία για να μας επιτρέψει να πάμε στο όνειρο.

»Αν θέλουμε να ανέβουμε, σαν Ελλάδα, πρέπει να μην είμαστε εγωιστές. Εγώ αναγκαστικά αναφέρω ότι είμαστε η ΕΚΟ, αλλά δεν θέλω ποτέ να το προβάλλω αυτό πρώτο, μπροστά σ’ αυτό το θεσμό. Εμείς είμαστε εκεί για να το κάνουμε μεγάλο, όχι για να μας κάνει αυτό μεγάλους – δόξα τω Θεό εμείς είμαστε μεγάλοι. Και δόξα τω Θεώ και ο θεσμός είναι μεγάλος. Οπότε το θέμα είναι να βρούμε μέσα από αυτό τον προγραμματισμό συνεργασίες, να μιλήσουμε με επιχειρηματίες, εταιρείες, πολυεθνικές της Ελλάδας, και εφ’ όσον πιστούν κι εκείνοι ότι υπάρχει μεγάλη αξία και αίγλη στο θεσμό που λέγεται Ράλλυ Ακρόπολις, εγώ είμαι σίγουρος ότι σιγά-σιγά θα το χτίσουμε ώστε να μπορέσει αυτό το όνειρο να γίνει πραγματικότητα”.

Δ.Μιχελακάκης: «Από τη μια πλευρά, προσπαθούμε να διατηρήσουμε αυτό που έχουμε, χρονιά με τη χρονιά καλύτερα, και να είμαστε ευτυχείς και πλήρεις με αυτό που έχουμε. Και, παράλληλα, να έχουμε κι έναν στόχο, ο οποίος όμως είναι στόχος με πολλές παραμέτρους. Είναι μια εξίσωση με πολλούς αγνώστους. Αν κάνουμε ένα ρεπορτάζ ποιες είναι οι προϋποθέσεις για αυτό το όνειρο, θα είμαστε ευτυχέστεροι γι’ αυτό που ήδη έχουμε.

»Από εκεί και πέρα ο στόχος είναι στόχος. Το Ακρόπολις ήταν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και δεν είναι πια, είναι απώλεια, και τιμώντας την Ιστορία, τον ευλογημένο -από την αγωνιστική άποψη- τόπο της Στερεάς Ελλάδας με τρομερές Ειδικές Διαδρομές, εναλλακτικές διαδρομές διαφυγής και λύσεις, την φιλοξενία μιας πόλης που εκτιμά αυτό που έχει, και τον χορηγό του οποίου το κύρος και το επίπεδο των ανθρώπων τιμούν τον αγώνα και όλους εμάς στην Ομοσπονδία, μια χαρά είμαστε. Ποιος είναι ο κακός δαίμονας; Η εσωστρέφεια, η γκρίνια, η μιζέρια – και η συνεχής αναφορά στο όνειρο. Όχι, πάμε να ευχαριστηθούμε αυτό που έχουμε.»Τα κριτήρια δεν είναι μόνο οικονομικά – ενδεχομένως να είναι και πολιτικά. Και γεωπολιτικά. Και άλλα. Γίνονται αγώνες στη γειτονιά μας, αλλά αναρωτήθηκε κανείς, πώς γίνονται; Σε ποιο πλαίσιο; Σε ποια ισορροπία, και σε ποιά σταθερότητα – που εμείς διαθέτουμε. Πρώτο, όμως, και κύριο, είναι ότι πρέπει να έχουμε αγώνα. Και αγωνιστικά να είναι όχι μόνο αξιοπρεπής, αλλά και πάρα πολύ καλός. Πρέπει να μας εμπιστευτούν αγωνιστικά. Εμείς φροντίζουμε, στα τέσσερα χρόνια ύπαρξης της Ομοσπονδίας, γιατί τόσα υπάρχει η Ομοσπονδία ενώ το Ράλλυ Ακρόπολις υπάρχει 60 χρόνια, να μην χάσουμε την αξιοπιστία μας, και να αποδεικνύουμε συνέχεια τη δυνατότητα να κάνουμε έναν τέτοιο αγώνα.

»Αυτός ο αγώνας έχει περάσει από τα χίλια κύματα. Έχει περάσει και χάθηκε την περίοδο της κρίσης. Και ρωτάω, απλοϊκά: γιατί να μην χαθεί; Είχαμε τις δυνατότητες να κάνουμε έναν τέτοιο αγώνα; Ήταν δύσκολα; Ιδιαίτερα δύσκολα! Είναι εύκολο να ψέγεις κάποιον για κάτι που είτε δεν έκανε, είτε έχασε. Αλλά μην ξεχνάμε, που ζούσαμε. Και που ζούμε, ακόμα. Η κρίση για το motorsport στη χώρα έχει βαθύνει – το βλέπουμε από τις συμμετοχές, το βλέπουμε από άλλες μορφές μηχανοκίνητου αθλητισμού. Με άλλα λόγια, το ότι το έχουμε, εγώ κάνω το σταυρό μου. Μπορέσαμε και το κρατήσαμε. Σας θυμίζω την τρομερή κατάσταση του 2015, όπου δεν είχαμε διαθέσιμα χρήματα, και έφτασε στο σημείο το Eurosport να μας βοηθήσει, με μηδενικό παράβολο – όπου το είχαμε βοηθήσει εμείς το 2014 διαφορετικά. Αυτά δείχνουν εμπιστοσύνη, αγάπη, σοβαρότητα, αξιοπιστία. Νομίζω ότι περισσότερο πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό που έχουμε, και να το αναβαθμίζουμε και να το προσπαθούμε, και θα έρθουν όλα. Υπομονή να έχουμε».

Ο δρόμος για το «όνειρο»…

ΡΚ: «Ο πρόεδρος μιλά με τα σημερινά δεδομένα. Εμείς, οι ονειροπόλοι, μιλούμε λίγο με τα δεδομένα του τι θέλουμε, και νομίζω ότι εδώ έχουμε έναν καλό ‘γάμο’. Υπό την έννοια ότι ο Πρόεδρος λέει την πραγματικότητα και εμείς έχουμε ένα όνειρο, και πρέπει να χτίσουμε το δρόμο. Όταν το αναβαθμίσουμε αυτό, και όταν δημιουργήσουμε τις συνθήκες εμπιστοσύνης, και όταν ξαναφέρουμε πίσω τον κόσμο, νομίζω ότι θα είμαστε σε πολύ καλύτερη θέση να έχουμε κάποιες απαιτήσεις.

»Αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς, για αρχή τουλάχιστον, είναι να κατακτήσουμε μια κορυφή. Μπορούμε εμείς να βάλουμε ένα πρόγραμμα και να πούμε ότι, ώσπου να βγούμε στο Έβερεστ, έχουμε 5, 6, 10 κορυφές που πρέπει να τις κατακτήσουμε – που κατακτώντας τες θα ‘αναγκάσουμε’ τους θεσμούς να μας θέλουν; Και αν εμείς έχουμε την αίγλη, και το βαρύ όνομα και την ικανότητα που διαθέτουμε, και τους χορηγούς με βαρύ όνομα -τουλάχιστον έναν έτοιμο, και θα βρούμε κι άλλους-, τότε θα προκαλέσουμε τους υπόλοιπους να έρθουν. Όταν έχεις μια χώρα που είναι ασφαλής, όταν από την άλλη βγαίνεις από μια βαθιά κρίση -τουλάχιστον νομίζω ότι πάμε πολύ, πολύ καλύτερα-, όταν έχεις κάποιους χορηγούς που μέσα στο σύστημα δείχνουν κάποια αξιοπιστία, και δείχνουν ότι θα είναι εκεί για να βοηθήσουν…

»Σωστά αναφέρατε ότι το πρώτο είναι να υπάρχει αγώνας. Το δεύτερο ζητούμενο είναι, εφ’ όσον υπάρχει αγώνας, να τον κάνουμε καλύτερα. Καλύτερα σημαίνει ότι φέτος έγινε πάλι η εκκίνηση στην Ακρόπολη -κάτι που είχε σταματήσει- ή ότι έγινε η Υπερειδική. Στο επιμέρους κομμάτι που έρχεται ο θεσμός και λέει ότι κάτω από αυτές τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις μπορείτε, εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι το κομμάτι που λέγεται χρηματοδότηση να το παλέψουμε – να το προγραμματίσουμε και να πάμε να το κάνουμε.

»Εμείς στην ΕΚΟ έχουμε το πρόγραμμα “Εγγύηση” – αυτό σημαίνει ότι ο καταναλωτής θα πάει στο πρατήριο και θα πάρει το καύσιμο στην ποιότητα και στην ποσότητα που έχει πληρώσει. Εδώ χάσαμε το WRC – μπορεί να μην φταίμε εμείς οι δύο, αλλά φταίμε σαν χώρα. Το να πας πίσω και να ζητήσεις ξανά, σημαίνει ότι πρέπει να έχεις χτίσει στο σύστημα μια αξιοπιστία ώστε να μπορέσει ο άλλος να σε εμπιστευτεί. Και επιμένω στη λέξη ‘εμπιστοσύνη’.»

Η εγγύηση της οργάνωσης…

ΡΚ: «Αν πίσω του [ο αγώνας] δεν έχει σπονδυλική στήλη -γι’ αυτό σας ανέφερα το θέμα της ικανότητας-, δεν μπορείς εύκολα να μιλήσεις. Κι άντε, τον στηρίξαμε εμείς γιατί είμαστε ‘πατριώτες’, διότι η ΕΚΟ σημαίνει Ελληνικά Καύσιμα Ορυκτέλαια, και το όνομά μας και μόνο λέει Ελλάδα, και είμαστε μέσα διότι είναι ελληνικός θεσμός – το θέμα δεν είναι εκεί. Το θέμα είναι: είναι ικανοί αυτοί οι άνθρωποι να το διοργανώσουν, και να το στηρίξουν, και να το ανεβάσουν;

»Είχα πάει και στο εκθεσιακό κέντρο (Λαμίας) να δω πώς δουλεύουν τα πράγματα – δεν είναι εύκολο να διοργανώσεις κάτι τέτοιο. Χρειάζεται οργάνωση από την αρχή ως το τέλος, και η εντύπωση που έχω αποκομίσει είναι ότι δεν υπήρχε κανένα αρνητικό επεισόδιο στην όλη διαδικασία, που σημαίνει ότι όλα έτρεξαν ομαλά και ότι οι άνθρωποι της οργάνωσης έδειξαν μιαν απίστευτη ικανότητα. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που διεθνώς παραδέχονται οι ξένοι. Η περίπτωση του Ράλλυ Ακρόπολις είναι μια περίπτωση αξίας, ικανότητας. Οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν να διοργανώνουν και να εκτελούν τέτοια γεγονότα, μεγάλα γεγονότα – δεν είναι εύκολο.

»Το Ράλλυ Ακρόπολις έχει δύο χαρακτηριστικά: το ένα είναι η μορφολογία και οι Ειδικές Διαδρομές, που είναι μοναδικές, και το δεύτερο είναι οι άνθρωποι που στελεχώνουν αυτό το event, και το οργανώνουν. Έχει γίνει Ράλλυ Ακρόπολις, και έχει πάρει την αίγλη και την αξία του, διότι και τα δύο κομμάτια λειτουργούν. Δεν λειτουργούσε ένα τρίτο, που λέγεται οικονομική ευρωστεία, αλλά αυτό είναι άλλο. Διότι θα μπορούσες να βρεις τα λεφτά, και να μην έχεις την ικανότητα. Και όσα λεφτά και να έβρισκες, δεν θα έκανες τίποτα. Γι’ αυτό κι εμείς σαν χορηγοί νιώθουμε άνετα να καθόμαστε σήμερα εδώ και να συζητάμε: γιατί ξέρουμε ότι υπάρχει ικανότητα, υπάρχει αξία – και εντάξει, θα πρέπει να το χτίσουμε. Οπότε εγώ σήμερα νιώθω πολύ άνετα να χτυπήσω κάποιες πόρτες και να πω ‘παιδιά, ελάτε να σας εξηγήσω εγώ τι έχουμε ζήσει εμείς και τι βλέπουμε. Γιατί αν δεν το καταλάβεις ο ίδιος, κι αν δεν σέβεσαι ο ίδιος ότι είναι κάτι που έχει αξία, δεν μπορείς να το πας παραπέρα.»ΔΜ: «Δεν υπάρχει αμφιβολία, και εμείς δεν θα τολμούσαμε ούτε καν να το ζητήσουμε από τη FIA, αν δεν καταλαβαίναμε ότι υπάρχουν στελέχη, 323 τον αριθμό, τα οποία από ένα λιθαράκι μέχρι έναν ογκόλιθο, το καθένα βάζει σ’ αυτή τη διοργάνωση.»

Το ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις του 2019…
ΡΚ: «Θα γίνει το Ράλλυ Ακρόπολις του 2019, μην ανησυχείτε, δεν είναι κάτι που συζητάμε πλέον, θα γίνει – και μάλιστα θα γίνει και καλύτερα. Στις συζητήσεις που είχαμε με τον πρόεδρο είπαμε: ποια είναι τα 100 πράγματα που πρέπει να κάνουμε του χρόνου καλύτερα, για να δείξουμε ότι σεβόμαστε τον κόσμο που έρχεται, ότι σεβόμαστε τον οδηγό, το περιβάλλον; Ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνουμε καλύτερα είναι ότι πρέπει στο επόμενο τρίμηνο ο κόσμος να ξέρει πότε θα γίνει το Ράλλυ Ακρόπολις του χρόνου».

ΔΜ: «Για μένα αυτό είναι το βασικότερο – και το βασικότερο για όλους μας. Και για την Ομοσπονδία”.

ΡΚ: «Πρέπει να βάλουμε τα επιτελεία μας, από πλευράς τεχνογνωσίας και ικανότητας και γνώσης του χώρου. Βρεθήκαμε την εβδομάδα μετά το Ακρόπολις στη Λαμία […] και προσπαθήσαμε να θέσουμε τις στάσεις. Μία από αυτές τις στάσεις, όπως είπαμε, είναι στο επόμενο τρίμηνο να είμαστε έτοιμοι να πούμε για του χρόνου συγκεκριμένες πληροφορίες, ώστε να μπορεί ο οδηγός και ο θεατής και όλος ο κόσμος να ξέρει τι θα γίνει. Για παράδειγμα, εγώ είμαι οικογενειάρχης και του χρόνου θέλω να είμαι εκεί. Μην θεωρούμε ότι ο κόσμος θα έρθει μόνος του. Ο κόσμος θα έρθει αν εμείς από τώρα του πούμε συγκεκριμένα, και τον πείσουμε ότι αυτό είναι κάτι το μοναδικό. Και πιστεύω ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να τον πείσουμε. Αλλά, και πάλι, αναφέρω τη λέξη εμπιστοσύνη».

Η αγάπη του κόσμου για το Ακρόπολις…
ΡΚ: «Το νο1 που υπάρχει σ’ αυτό το θεσμό είναι πόσος κόσμος, και εννοώ οικογένειες και παιδιά, υπήρχε στις Ειδικές Διαδρομές. Είναι αυτό που αποκαλώ εγώ το υγιές κομμάτι του αθλητισμού. Όταν βλέπεις οικογένειες σε όλες τις γωνιές των Ειδικών Διαδρομών, και όταν βλέπεις στο τέλος της Ειδικής μια ‘θάλασσα’ από γονείς και παιδιά να κατεβαίνουν, μέσα στον ήλιο, αλλά μ’ ένα χαμόγελο ευχαρίστησης γι’ αυτό που είδαν, τότε καταλαβαίνεις την αξία αυτού του θεσμού.

»Το Ράλλυ Ακρόπολις αποκτά μια αίγλη, αλλά όχι από μόνο του – την αποκτά μέσα από τις εμπειρίες που ζει ο καθένας. Και νομίζω ότι η γεωργαφία της Ελλάδας και οι Ειδικές Διαδρομές είναι τέτοιου είδους που προσφέρουν αυτή τη μοναδικότητα. Οι άνθρωποι, ή οι καταναλωτές, που απευθύνεται κανείς μόνο χαζοί δεν είναι – οι άνθρωποι είναι έξυπνοι, και οι άνθρωποι αξιολογούν. Και έχουν δύο κριτήρια: το ένα μπορεί να είναι ό,τι λέει η καρδιά τους, και το άλλο τι λέει το μυαλό τους. Έτσι, για να κρατήσεις κάποιον πρέπει να του δώσεις συναίσθημα, και πρέπει να του δώσεις και κάποιαν αξία που να του έχει μείνει».«Στην Ειδική που είχα πάει προσπάθησα να μιλήσω με όλους. Και ήταν καλός κόσμος – γι’ αυτό αναφέρθηκα στον υγιή αθλητισμό και τους υγιείς φιλάθλους. Σε αντίθεση με άλλα σπορ, που ίσως θα θέλαμε πιο κόσμιους φιλάθλους, ο κόσμος έφευγε από την Ειδική αγκαλιασμένος, με ένα μπουκάλι νερό, και έλεγες ‘αυτός είναι αθλητισμός’! Αυτό μου έμεινε από εκεί. Περάσαμε μια καταπληκτική ημέρα, με τις οικογένειες των οδηγών που περίμεναν εκεί να δουν τους ανθρώπους τους να τερματίζουν την Ειδική, και γνωριστήκαμε και ανταλλάξαμε τηλέφωνα… Ο χώρος εκεί στις Καρούτες ήταν σαν από άλλο κόσμο.
»Όπως λέμε ότι το Ράλλυ Ακρόπολις μυρίζει Ελλάδα, αυτός ο χώρος μύριζε Ελλάδα και οικογένεια. Διότι η Ελλάδα είναι αυτό. Το θέμα είναι: μήπως δεν σταθήκαμε στο ανάστημά μας, και όλον αυτόν τον κόσμο τον φοβίσαμε και τον κλείσαμε σπίτι του και απέχει, επειδή δεν είναι σίγουρος ότι εμείς είμαστε εκεί; Γι’ αυτό νομίζω ότι το θέμα της εμπιστοσύνης έχει μεγάλη σημασία. Και γι’ αυτόν νομίζω ότι όλους όσους γνωρίσαμε στις Καρούτες και ακόμα και σήμερα επικοινωνούν μαζί μας, το κάνουν διότι νιώθουν την ανάγκη αυτής της αγάπης που κάπου λείπει. Πρέπει να αγκαλιάσεις τον κόσμο, και να του μιλήσεις. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση ήταν η χαρά τους να μιλούν μαζί μας, και να μοιράζονται τις ανηχυσίες που εκφράζουμε και σήμερα εδώ – δηλαδή, τι θα γίνει του χρόνου, το όνειρο. Όλοι είχαν αυτές τις συζητήσεις και ανησυχίες. Είναι υπερβολική η αγάπη; Ναι. Είναι αυτό κακό; Όχι. Ο κόσμος αυτό θέλει – δεν πρέπει εμείς να το ακούσουμε;»

Η υπόσχεση και το μέλλον…
ΡΚ: «Μην νομίζετε ότι είναι εύκολο στελέχη εταιρειών να μιλούν ανοιχτά για τέτοια θέματα αν δεν είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι είμαστε εκεί επειδή και το θέλουμε, αλλά και επειδή υπάρχει κάτι τόσο μεγάλο που δεν πρέπει να χαθεί. Εμείς το πιστεύουμε, το νιώθουμε, το αγαπάμε, το θέλουμε, και είναι και κάτι που σίγουρα θα βοηθήσουμε την Ομοσπονδία γιατί οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα και τις γνώσεις αλλά εμείς που είμαστε λίγο πιο τεχνοκράτες έχουμε μια άλλη ικανότητα προγραμματισμού και αντίληψης η οποία σε μια σχέση σοβαρή μπορεί ο ένας να συμπληρώσει τον άλλο για να φτιάξουμε κάτι πολύ, πολύ καλύτερο. Αυτό είναι θεωρώ υπόσχεση, και υποχρέωση προς τους ανθρώπους του χώρου αυτού, γιατί είναι κρίμα να το έχουμε αυτό μπροστά μας και να μην κάνουμε κάτι».